Een ander voordeel van dat het later licht wordt, is dat we de zon zien opkomen. Deze foto van de Burj Khalifa (de hoogste toren van de wereld) die de opgaande zon 'vangt' hebben we vanaf ons dakterras gemaakt.
vrijdag 16 december 2011
Koud
Ook al gaan we nog steeds 's middags zwemmen en genieten we overdag van de zon in de tuin: ook in Dubai wordt het kouder. 's Morgens als we naar kantoor/school gaan, is het soms maar 13-15 graden Celcius en 's avonds buiten eten zit er ook niet meer in. Nou ja, met een warm vest aan dan. Het is ook later licht (ca. 6.45 uur) en vroeger donker (ca. 17.45 uur). In ieder geval wel goed weer voor de kerstsfeer: ook bij ons thuis staat de kerstboom inmiddels.
Een ander voordeel van dat het later licht wordt, is dat we de zon zien opkomen. Deze foto van de Burj Khalifa (de hoogste toren van de wereld) die de opgaande zon 'vangt' hebben we vanaf ons dakterras gemaakt.
Een ander voordeel van dat het later licht wordt, is dat we de zon zien opkomen. Deze foto van de Burj Khalifa (de hoogste toren van de wereld) die de opgaande zon 'vangt' hebben we vanaf ons dakterras gemaakt.
maandag 5 december 2011
Naar de moskee
Een van de vele festiviteiten die de afgelopen weken plaatsvonden ter ere van het 40-jarig bestaan van de VAE, was een prachtige lichtshow bij de Sheikh Zayed Grand Mosque in Abu Dhabi. Dat is niet alleen de grootste moskee van het Midden-Oosten (nee, die staat niet in Dubai...), maar misschien ook wel de mooiste. En een van de weinige moskeeën in de VAE die toegankelijk zijn voor niet-moslims.
Dus afgelopen weekend gingen we op pad naar de hoofdstad. Domien werkt in Abu Dhabi, dus die kent de weg. Eerst gingen we naar de ‘Corniche’, de boulevard zeg maar, en later naar de Grand Mosque. En inderdaad, de lichtshow was prachtig. De moskee zelf ook, overigens.
Binnen moeten alle vrouwen - dus ook de niet-moslims - een ‘abaya’ aan, de traditionele zwarte overjurk en een ‘sheyla’, de bijpassende hoofddoek. Meisjes hoeven dat niet (pas vanaf een jaar of 13). Maar Sophie heeft een eigen abaya en dit was natuurlijk dé gelegenheid om die te dragen.
vrijdag 2 december 2011
National Day op school
Elk jaar op 2 december wordt 'National Day' - de 'geboortedag' van de VAE - hier uitgebreid gevierd, maar dit jaar nog meer omdat de VAE 40 jaar bestaan. Vandaar het plaatje rechtsboven.
Op Sophies school waren dinsdag allerlei activiteiten ter ere van het 40-jarig bestaan. Ook mocht Sophie meedoen met de opvoering van de traditionele dans van de Emiraten. De groep meisjes en jongens, voor de gelegenheid in traditionele kleding gestoken, trad een aantal keren op (op de foto staat Sophie 2e van links).
Elke schooldag begint met het volkslied; dat klinkt dan door de luidsprekers en de leerlingen moeten stil staan en meezingen, ongeacht waar ze op dat moment zijn: in de klas, in de gang, op het schoolplein...
De leerlingen voerden de dans een paar keer op, onder meer tijdens de 'assembly' van grade 4 & 5 (groep 6 & 7 in Nederland) in het auditorium. Ook dit begon met het afspelen van het volkslied: zodra dat klinkt, zijn alle kinderen stil, gaan staan en zingen braaf mee. Ook de leerkrachten en aanwezige ouders moeten dan gaan staan, maar meezingen hoeft gelukkig niet.
De school was versierd met vlaggen in allerlei maten, ballonnen, afbeeldingen van de sjeiks en een mooie 'stamboom'.
Op Sophies school waren dinsdag allerlei activiteiten ter ere van het 40-jarig bestaan. Ook mocht Sophie meedoen met de opvoering van de traditionele dans van de Emiraten. De groep meisjes en jongens, voor de gelegenheid in traditionele kleding gestoken, trad een aantal keren op (op de foto staat Sophie 2e van links).
Elke schooldag begint met het volkslied; dat klinkt dan door de luidsprekers en de leerlingen moeten stil staan en meezingen, ongeacht waar ze op dat moment zijn: in de klas, in de gang, op het schoolplein...
De leerlingen voerden de dans een paar keer op, onder meer tijdens de 'assembly' van grade 4 & 5 (groep 6 & 7 in Nederland) in het auditorium. Ook dit begon met het afspelen van het volkslied: zodra dat klinkt, zijn alle kinderen stil, gaan staan en zingen braaf mee. Ook de leerkrachten en aanwezige ouders moeten dan gaan staan, maar meezingen hoeft gelukkig niet.
donderdag 24 november 2011
Slaap lekker, maar niet in de metro!
Een dutje doen in de metro na een lange werkdag? Of even je ogen sluiten na een middagje winkelen? Je kunt het maar beter niet doen in Dubai.
Een Amerikaanse studente overkwam het: ze viel in slaap in de metro en… kreeg een boete. Ze moest 300 dirham (ongeveer 60 euro) betalen voor de overtreding. Want het staat inderdaad in de regels: het is verboden om te slapen in OV-wachtruimtes of -voertuigen. Net als eten, rennen, kauwgom kauwen en huisdieren meenemen overigens; als je daarop betrapt wordt, ben je in een klap 100 dirham armer.
Dubai zou Dubai niet zijn als er toch iets niet helemaal klopte aan deze regels. En dat is dat je voor het vervoeren van wapens of gevaarlijk materiaal in de metro een boete van slechts 200 dirham tegemoet kunt zien…
Een Amerikaanse studente overkwam het: ze viel in slaap in de metro en… kreeg een boete. Ze moest 300 dirham (ongeveer 60 euro) betalen voor de overtreding. Want het staat inderdaad in de regels: het is verboden om te slapen in OV-wachtruimtes of -voertuigen. Net als eten, rennen, kauwgom kauwen en huisdieren meenemen overigens; als je daarop betrapt wordt, ben je in een klap 100 dirham armer.
Dubai zou Dubai niet zijn als er toch iets niet helemaal klopte aan deze regels. En dat is dat je voor het vervoeren van wapens of gevaarlijk materiaal in de metro een boete van slechts 200 dirham tegemoet kunt zien…
dinsdag 15 november 2011
Sinterklaas en de Kerstman
In Nederland gaat het vanaf begin november vanzelf, maar hier moet je toch echt veel moeite doen om in een winterse stemming te komen. Of beter gezegd: in sinterklaas- en kerststemming.
Sophie doet haar best door elke dag trouw naar het sinterklaasjournaal te kijken. En toe te leven naar het sinterklaasfeest van de Nederlandse Vereniging en pakjesavond zelf natuurlijk.
Vanmiddag gingen we kruidnoten bakken. Want ook al kijken we in T-shirt en korte broek naar het sinterklaasjournaal en de intocht in Dordrecht, pepernoten horen erbij. Met dank aan het heldere moment afgelopen zomer toen we eraan dachten een paar pakjes speculaaskruiden in de koffer te gooien. Want op de bestelde kruidnootjes, gevulde speculaas en banketstaven moeten we nog een weekje wachten.
In de winkelcentra verschijnen de eerste kerstbomen al en bij de meeste winkels ligt de kerstversiering weer in de schappen. Afgelopen weekend gingen we voor wat tuinspullen kijken, want het is prachtig weer en we genieten volop van het ‘buitenleven’. Maar we keken ook bij de kerstspulletjes en konden het niet laten om alvast wat te kopen. En dat is best gek: genieten van het aangename weer en lekker in de tuin zitten, maar je er tegelijkertijd op verheugen om -over een paar weken- je huis in kerstsfeer te brengen. Barbecueën onder de kerstboom, zeg maar.
Overigens is de foto van vorig jaar; ook wij wachten met het optuigen van de kerstboom tot Sinterklaas weer weg is!
Sophie doet haar best door elke dag trouw naar het sinterklaasjournaal te kijken. En toe te leven naar het sinterklaasfeest van de Nederlandse Vereniging en pakjesavond zelf natuurlijk.
Vanmiddag gingen we kruidnoten bakken. Want ook al kijken we in T-shirt en korte broek naar het sinterklaasjournaal en de intocht in Dordrecht, pepernoten horen erbij. Met dank aan het heldere moment afgelopen zomer toen we eraan dachten een paar pakjes speculaaskruiden in de koffer te gooien. Want op de bestelde kruidnootjes, gevulde speculaas en banketstaven moeten we nog een weekje wachten.
In de winkelcentra verschijnen de eerste kerstbomen al en bij de meeste winkels ligt de kerstversiering weer in de schappen. Afgelopen weekend gingen we voor wat tuinspullen kijken, want het is prachtig weer en we genieten volop van het ‘buitenleven’. Maar we keken ook bij de kerstspulletjes en konden het niet laten om alvast wat te kopen. En dat is best gek: genieten van het aangename weer en lekker in de tuin zitten, maar je er tegelijkertijd op verheugen om -over een paar weken- je huis in kerstsfeer te brengen. Barbecueën onder de kerstboom, zeg maar.
Overigens is de foto van vorig jaar; ook wij wachten met het optuigen van de kerstboom tot Sinterklaas weer weg is!
woensdag 9 november 2011
Dagje uit
Ter ere van het Offerfeest, of Eid Al Adha zoals we hier in het Midden-Oosten zeggen, had Domien drie dagen en Sophie de hele week vrij. Omdat het weer inmiddels heel aangenaam is, besloten we om een dagje naar Al Ain te gaan.
Al Ain is een stad(je) in het Emiraat Abu Dhabi, op ongeveer een uur rijden van Dubai. Het is erg groen en een geliefde bestemming voor een dagje uit. Dus het werd voor ons ook tijd om eens af te reizen naar deze ‘oase’. Al Ain betekent waterbron, vandaar al het groen.
We gingen eerst naar de dierentuin, een prachtig aangelegd park waar van alles te zien is. Van de standaardbewoners als leeuwen, tijgers en apen tot inheemse dieren zoals de zandgazelle, de Arabische oryx en de woestijnvos.
Al Ain is een stad(je) in het Emiraat Abu Dhabi, op ongeveer een uur rijden van Dubai. Het is erg groen en een geliefde bestemming voor een dagje uit. Dus het werd voor ons ook tijd om eens af te reizen naar deze ‘oase’. Al Ain betekent waterbron, vandaar al het groen.
Nadat we genoeg foto’s van het mooie uitzicht hadden gemaakt, gingen we nog langs een van de ‘oases’ van Al Ain. Dat zijn een soort volkstuintjes, maar dan met dadelpalmen. Bijzonder om daar rond te lopen, tussen de palmen en de oude irrigatiekanalen.
maandag 24 oktober 2011
What’s in a name?
Nou, heel veel als je een meisje in India bent en je ouders je Nakusa hebben genoemd. Nakusa betekent namelijk ongewenst in het Marathi, een van de vele talen in India.
Dat ouders in India doorgaans niet blij zijn met de geboorte van een dochter, maar ronduit balen als er een tweede of derde meisje in hun gezin ter wereld komt, mag bekend zijn. Maar sommigen laten dat wel heel duidelijk merken aan hun kind: ze geven het officieel de naam ‘Ongewenst’.
Omdat in Dubai veel mensen uit India wonen (wederom niets nieuws) en het ‘subcontinent’ vlakbij ligt, staat er veel nieuws uit India in de kranten. Dus ook dat laatst ruim 200 jonge ‘Nakusa’s’ hun naam tijdens een gezamenlijke ceremonie officieel hebben laten wijzigen. De namen Aishwarya (rijkdom) of Puja (aanbidding) zijn inderdaad toch veel mooier?
Dat ouders in India doorgaans niet blij zijn met de geboorte van een dochter, maar ronduit balen als er een tweede of derde meisje in hun gezin ter wereld komt, mag bekend zijn. Maar sommigen laten dat wel heel duidelijk merken aan hun kind: ze geven het officieel de naam ‘Ongewenst’.
Omdat in Dubai veel mensen uit India wonen (wederom niets nieuws) en het ‘subcontinent’ vlakbij ligt, staat er veel nieuws uit India in de kranten. Dus ook dat laatst ruim 200 jonge ‘Nakusa’s’ hun naam tijdens een gezamenlijke ceremonie officieel hebben laten wijzigen. De namen Aishwarya (rijkdom) of Puja (aanbidding) zijn inderdaad toch veel mooier?
woensdag 12 oktober 2011
Sophie geëvacueerd
Pikzwarte wolken dreven gisteravond boven het industrieterrein vlak bij Sophie’s school: een gebouw stond in brand. Vanmorgen zagen we nog een paar rookpluimen in de verte.
Een paar uur later zaten we weer in de auto naar huis: de leerlingen werden geëvacueerd, omdat het nogal stonk op school. De brand in de chemische fabriek bleek nog niet helemaal geblust te zijn. Het heeft zelfs de krant gehaald: Fire at Dubai warehouse forces school evacuation.
Wat ook vandaag in de krant stond: Driven to distraction on our roads. Bekijk alle foto’s, lees de bijschriften en besef dat we dus niet overdrijven!
Een paar uur later zaten we weer in de auto naar huis: de leerlingen werden geëvacueerd, omdat het nogal stonk op school. De brand in de chemische fabriek bleek nog niet helemaal geblust te zijn. Het heeft zelfs de krant gehaald: Fire at Dubai warehouse forces school evacuation.
Wat ook vandaag in de krant stond: Driven to distraction on our roads. Bekijk alle foto’s, lees de bijschriften en besef dat we dus niet overdrijven!
maandag 10 oktober 2011
Mist
Langzaam, heel langzaam, begint de zomer plaats te maken voor de herfst. Deze overgang naar minder heet weer gaat gepaard met een hoge luchtvochtigheid. Leuk grapje van de natuur: denk je dat de maandenlange, bloedhete zomer begin oktober eindelijk voorbij is, wordt het nog even flink vochtig. Dan heb je dus niets aan die lagere temperaturen.
De overgang van zomer naar herfst, of van winter naar lente, gaat gepaard met mist in de (vroege) ochtend. En mist is vervelend als je in de auto zit, omdat het zicht slecht is.
Dat laatste klopt natuurlijk niet. De mist zelf en het slechte zicht maken het niet vervelend, maar –de trouwe lezers van Woestijnbloem roepen het al in koor- de andere weggebruikers uiteraard. Veel bestuurders doen met dichte mist hun gewone lampen niet aan, laat staan mistlampen. Of blijven gewoon 120 km per uur rijden, mist of geen mist. Alle waarschuwingen van de overheid ten spijt.
Máár… het wordt nu echt beter weer. ’s Morgens om half 8 blijft de thermometer in de auto steken op slechts 27 graden - lekker koel, we kunnen de vesten bijna weer tevoorschijn halen. En gisteravond hebben we zelfs voor het eerst weer buiten kunnen eten.
De overgang van zomer naar herfst, of van winter naar lente, gaat gepaard met mist in de (vroege) ochtend. En mist is vervelend als je in de auto zit, omdat het zicht slecht is.
Dat laatste klopt natuurlijk niet. De mist zelf en het slechte zicht maken het niet vervelend, maar –de trouwe lezers van Woestijnbloem roepen het al in koor- de andere weggebruikers uiteraard. Veel bestuurders doen met dichte mist hun gewone lampen niet aan, laat staan mistlampen. Of blijven gewoon 120 km per uur rijden, mist of geen mist. Alle waarschuwingen van de overheid ten spijt.
Máár… het wordt nu echt beter weer. ’s Morgens om half 8 blijft de thermometer in de auto steken op slechts 27 graden - lekker koel, we kunnen de vesten bijna weer tevoorschijn halen. En gisteravond hebben we zelfs voor het eerst weer buiten kunnen eten.
maandag 3 oktober 2011
Autopech
Tja, daar sta je dan 's morgens vroeg. Je moet je kind en twee carpool-kinderen naar school brengen, maar je auto start niet. En dat terwijl die twee dagen eerder nog voor de grote beurt in de garage was...
De 'recovery service' maar even bellen, in de verwachting dat er een handig ANWB-achtig mannetje komt die het even snel voor je fixt.
Niet in Dubai. Hier komen ze niet langs om je te helpen. Nee, hier komen ze je auto halen om naar de garage te brengen, zodat 'ie daar gemaakt kan worden. Je belt om te melden dat je auto niet start en wordt even later teruggebeld door iemand die én bijna niet te verstaan is én nauwelijks Engels spreekt. Leg dan maar eens je adres uit. Nu hebben wij ook nog het nadeel dat onze wijk niet op borden staat en geen echte afslag vanaf de snelweg heeft ("dan moet je vlak voor de gele huizen bij het bruine bord de snelweg af -even flink op de rem gaan staan- en dan de grintweg vol kuilen oprijden").
En dan maar wachten tot ze komen. Hoe later het wordt, hoe kleiner de kans dat je je auto dezelfde dag nog kunt ophalen. Je belt maar een keer 'of ze het kunnen vinden'. "We zijn er over 10 minuten, mevrouw". Ja, ja, dat hebben we eerder gehoord.
Maar om het van de positieve kant te bekijken: thuis wachten is altijd beter dan ergens langs de weg in de brandende zon! Of met je koelbox vol diepvriesproducten bij de supermarkt.
De 'recovery service' maar even bellen, in de verwachting dat er een handig ANWB-achtig mannetje komt die het even snel voor je fixt.
Niet in Dubai. Hier komen ze niet langs om je te helpen. Nee, hier komen ze je auto halen om naar de garage te brengen, zodat 'ie daar gemaakt kan worden. Je belt om te melden dat je auto niet start en wordt even later teruggebeld door iemand die én bijna niet te verstaan is én nauwelijks Engels spreekt. Leg dan maar eens je adres uit. Nu hebben wij ook nog het nadeel dat onze wijk niet op borden staat en geen echte afslag vanaf de snelweg heeft ("dan moet je vlak voor de gele huizen bij het bruine bord de snelweg af -even flink op de rem gaan staan- en dan de grintweg vol kuilen oprijden").
En dan maar wachten tot ze komen. Hoe later het wordt, hoe kleiner de kans dat je je auto dezelfde dag nog kunt ophalen. Je belt maar een keer 'of ze het kunnen vinden'. "We zijn er over 10 minuten, mevrouw". Ja, ja, dat hebben we eerder gehoord.
Maar om het van de positieve kant te bekijken: thuis wachten is altijd beter dan ergens langs de weg in de brandende zon! Of met je koelbox vol diepvriesproducten bij de supermarkt.
zondag 2 oktober 2011
B-keuze
Af en toe lijkt het wel of in Dubai veel producten, huizen enzovoort B-keuze zijn. Gedeukte blikjes en fruit ónder de beurse plekken of schimmel in de supermarkten. Stofzuigers en wasmachines die het na een paar jaar al begeven. Huizen waar wel héél snel scheuren in de muren komen, met airco-units die al binnen twee jaar vervangen moeten worden. En op een goede klantenservice hoef je bij de meeste bedrijven en organisaties niet te rekenen.
Waar het aan ligt? Wie zal het zeggen. Ook dat is Dubai, maar het went...
Waar het aan ligt? Wie zal het zeggen. Ook dat is Dubai, maar het went...
donderdag 29 september 2011
Rijden in Dubai - wie durft?
Een keer in de zoveel tijd is het 'hot' nieuws in Dubai. Ingezonden brieven stromen binnen en de discussies laaien weer op. Het blijft een populair onderwerp: autorijden in Dubai.
De overheid heeft namelijk bekend gemaakt dat het aantal slachtoffers/ongelukken niet is gedaald, ondanks de strengere controles en een campagne. Dat dat laatste niet ging werken, wisten we van tevoren wel. Maar je ziet inderdaad meer patrouilleauto’s van de politie op de weg.
In de VAE gebeuren relatief veel verkeersongelukken, dus aan de ene kant geven zulke krantenberichten geen fijn gevoel. We zitten veel op de weg: naar school, naar kantoor, naar de supermarkt, naar het winkelcentrum… En je ziet de gekste dingen gebeuren (zie: Je weet niet wat je ziet).
Aan de andere kant zijn het vaak mensen die te hard rijden en daardoor tegen een vrachtwagen knallen of uit de bocht vliegen. En de gordel niet om hebben, natuurlijk… Te hard rijden is een groot probleem hier. De boetes zijn best hoog, maar dat schijnt niet te helpen. Ook bellen of sms’en tijdens het rijden is hier heel populair.
Een ander probleem is dat veel mensen kennelijk niet weten waar de spiegels en richtingaanwijzers voor zijn. Ze rijden alsof ze op een verlaten zandweggetje zijn.
Derde probleem is dat er ook mensen zijn -in de spreekwoordelijke Nissan Sunny of Toyota Yaris*, al dan niet met een aantal deuken in de bumpers- die met 90 of 100 km per uur op de 4e of 5e baan (veel wegen hier hebben 6 banen aan elke kant) rijden, terwijl de meeste andere weggebruikers minimaal 120 rijden. En dus links en rechts gaan inhalen.
Maar ondanks dat voelen we ons toch wel veilig op de weg. Je leert anticiperen als de beste. Op basis van het merk en type auto kun je zelfs vaak al inschatten hoe de bestuurder zich gedraagt op de weg. We rijden zoveel mogelijk rechts, zodat je de uit de buurt blijft van snelheidsduivels, bumperklevers en slakken. En rijden liever niet direct naast een auto, want wie weet hangt de chauffeur net aan de telefoon waardoor hij/zij gaat slingeren. Ook is het oppassen geblazen in de buurt van witte pick-uptrucks: die zijn berucht.
Verder ga je er op rotondes van uit dat niemand zich aan regels houdt. Dus de auto die een 'kwart' voor jou de rotonde oprijdt, gaat waarschijnlijk op de binnenste baan rijden om vervolgens vier banen over te steken om rechtsaf te kunnen gaan. Of de auto die rechts van je staat te wachten, wil ongetwijfeld ook driekwart rond en snijdt je dus af om op de ‘goede’ baan te komen.
Maar als je goed oplet en rustig rijdt, zie je dat allemaal lang van tevoren aankomen. En af en toe ‘vergeten’ dat jij voorrang hebt, helpt ook om aanrijdingen te voorkomen.
* mensen die in Dubai wonen weten waarom; het zijn nou eenmaal vaak de bestuurders van zulke auto’s die dat doen… verder niets mis mee, hoor.
De overheid heeft namelijk bekend gemaakt dat het aantal slachtoffers/ongelukken niet is gedaald, ondanks de strengere controles en een campagne. Dat dat laatste niet ging werken, wisten we van tevoren wel. Maar je ziet inderdaad meer patrouilleauto’s van de politie op de weg.
In de VAE gebeuren relatief veel verkeersongelukken, dus aan de ene kant geven zulke krantenberichten geen fijn gevoel. We zitten veel op de weg: naar school, naar kantoor, naar de supermarkt, naar het winkelcentrum… En je ziet de gekste dingen gebeuren (zie: Je weet niet wat je ziet).
Aan de andere kant zijn het vaak mensen die te hard rijden en daardoor tegen een vrachtwagen knallen of uit de bocht vliegen. En de gordel niet om hebben, natuurlijk… Te hard rijden is een groot probleem hier. De boetes zijn best hoog, maar dat schijnt niet te helpen. Ook bellen of sms’en tijdens het rijden is hier heel populair.
Een ander probleem is dat veel mensen kennelijk niet weten waar de spiegels en richtingaanwijzers voor zijn. Ze rijden alsof ze op een verlaten zandweggetje zijn.
Derde probleem is dat er ook mensen zijn -in de spreekwoordelijke Nissan Sunny of Toyota Yaris*, al dan niet met een aantal deuken in de bumpers- die met 90 of 100 km per uur op de 4e of 5e baan (veel wegen hier hebben 6 banen aan elke kant) rijden, terwijl de meeste andere weggebruikers minimaal 120 rijden. En dus links en rechts gaan inhalen.
Maar ondanks dat voelen we ons toch wel veilig op de weg. Je leert anticiperen als de beste. Op basis van het merk en type auto kun je zelfs vaak al inschatten hoe de bestuurder zich gedraagt op de weg. We rijden zoveel mogelijk rechts, zodat je de uit de buurt blijft van snelheidsduivels, bumperklevers en slakken. En rijden liever niet direct naast een auto, want wie weet hangt de chauffeur net aan de telefoon waardoor hij/zij gaat slingeren. Ook is het oppassen geblazen in de buurt van witte pick-uptrucks: die zijn berucht.
Verder ga je er op rotondes van uit dat niemand zich aan regels houdt. Dus de auto die een 'kwart' voor jou de rotonde oprijdt, gaat waarschijnlijk op de binnenste baan rijden om vervolgens vier banen over te steken om rechtsaf te kunnen gaan. Of de auto die rechts van je staat te wachten, wil ongetwijfeld ook driekwart rond en snijdt je dus af om op de ‘goede’ baan te komen.
Maar als je goed oplet en rustig rijdt, zie je dat allemaal lang van tevoren aankomen. En af en toe ‘vergeten’ dat jij voorrang hebt, helpt ook om aanrijdingen te voorkomen.
* mensen die in Dubai wonen weten waarom; het zijn nou eenmaal vaak de bestuurders van zulke auto’s die dat doen… verder niets mis mee, hoor.
dinsdag 20 september 2011
Vogelvoederplaats
Wat we in de winter in Nederland deden, doen we nu in de zomer in Dubai: vogeltjes voeren. De vogels lijden zichtbaar onder de hitte en rusten uit op de hekjes van onze (Franse) balkons. Daar is niet alleen schaduw, maar ook is het vlak bij de ramen koeler door de airco binnen.
We leggen broodkruimels neer en zetten bakken water klaar voor het gevleugelde bezoek. De vogels zijn er blij mee, alleen zitten de balkons onder de vogelpoep. Maar ja, we helpen wel de beestjes door de ergste zomerhitte heen. En het is natuurlijk gezellig, al die vogeltjes voor het raam!
We leggen broodkruimels neer en zetten bakken water klaar voor het gevleugelde bezoek. De vogels zijn er blij mee, alleen zitten de balkons onder de vogelpoep. Maar ja, we helpen wel de beestjes door de ergste zomerhitte heen. En het is natuurlijk gezellig, al die vogeltjes voor het raam!
woensdag 14 september 2011
Geduld is een schone zaak
Iedereen is weer naar school of aan het werk na de zomervakantie en feestdagen, dus het is weer druk op de weg en in de winkels. Het is wel nog behoorlijk warm, maar zeker 's ochtends en 's avonds is het duidelijk koeler dan een paar weken geleden. De airco staat dus nog wel regelmatig aan, overdag en zeker ’s nachts in de slaapkamers.
Aan de ene kant zijn we erg blij dat we centrale airco in huis hebben - het is noodzakelijk - maar aan de andere kant zijn we er helemaal niet zo blij mee. Want airco's moeten onderhouden worden en kunnen kapot gaan. Of koelen gewoon niet goed. Zeker hier in Dubai. Af en toe een onderhoudsbeurt verkleint de kans op problemen, verlaagt vaak de elektriciteitsrekening en zorgt ervoor dat de airco koele lucht blaast i.p.v. lauwe.
Dus het werd tijd om een servicebeurt te regelen. Hoe zoiets gaat? Je belt voor een afspraak, maar wilt eerst nog wat informatie. "Wordt het gasniveau van de units gecheckt?" "U kunt cash of met een cheque betalen." Tja, dat was niet de vraag. Dan het maken van de afspraak. "Kan het zaterdag?" "Nee, niet zaterdag, dan zijn we niet thuis. Kom maar zondag." Een halve minuut later: "Kan er zaterdag iemand langskomen voor de aanbetaling?" Eh, nee dus..."Wat is uw mobiele nummer?" "xxx" "En uw adres?" "We hebben al een paar keer eerder jullie over de vloer gehad. Kunt u het adres niet even opzoeken via het nummer?" Als je hier bijvoorbeeld een taxi bestelt of de krant belt over de bezorging, zien ze meteen je naam en adres voor zich op het scherm – erg gemakkelijk en het scheelt veel tijd. "Ja. Wat is uw adres?" "Nou, ik zei net, kunt u het telefoonnummer niet opzoeken in het systeem?" "Oké. Wat is het nummer van uw villa?" Diepe zucht. Dan toch maar spellen en hopen dat ze het goed opschrijven. En afwachten of er donderdag inderdaad iemand langskomt.
Geduld is een schone zaak en iets wat je nodig hebt als je in Dubai woont.
Aan de ene kant zijn we erg blij dat we centrale airco in huis hebben - het is noodzakelijk - maar aan de andere kant zijn we er helemaal niet zo blij mee. Want airco's moeten onderhouden worden en kunnen kapot gaan. Of koelen gewoon niet goed. Zeker hier in Dubai. Af en toe een onderhoudsbeurt verkleint de kans op problemen, verlaagt vaak de elektriciteitsrekening en zorgt ervoor dat de airco koele lucht blaast i.p.v. lauwe.
Dus het werd tijd om een servicebeurt te regelen. Hoe zoiets gaat? Je belt voor een afspraak, maar wilt eerst nog wat informatie. "Wordt het gasniveau van de units gecheckt?" "U kunt cash of met een cheque betalen." Tja, dat was niet de vraag. Dan het maken van de afspraak. "Kan het zaterdag?" "Nee, niet zaterdag, dan zijn we niet thuis. Kom maar zondag." Een halve minuut later: "Kan er zaterdag iemand langskomen voor de aanbetaling?" Eh, nee dus..."Wat is uw mobiele nummer?" "xxx" "En uw adres?" "We hebben al een paar keer eerder jullie over de vloer gehad. Kunt u het adres niet even opzoeken via het nummer?" Als je hier bijvoorbeeld een taxi bestelt of de krant belt over de bezorging, zien ze meteen je naam en adres voor zich op het scherm – erg gemakkelijk en het scheelt veel tijd. "Ja. Wat is uw adres?" "Nou, ik zei net, kunt u het telefoonnummer niet opzoeken in het systeem?" "Oké. Wat is het nummer van uw villa?" Diepe zucht. Dan toch maar spellen en hopen dat ze het goed opschrijven. En afwachten of er donderdag inderdaad iemand langskomt.
Geduld is een schone zaak en iets wat je nodig hebt als je in Dubai woont.
donderdag 1 september 2011
Terug in Dubai
Zo, we zijn weer terug in het -na alle regen en lage temperatuur in Nederland- toch wel erg hete en vochtige Dubai. Maar we zijn weer helemaal gewend en konijn Tommie hupt vrolijk rond in huis. Bij thuiskomst donderdagavond vielen we wel om van de hitte (het was in huis 36 graden) dus eerst moest de airco een paar uur aan voordat we naar bed konden, maar tijdens onze afwezigheid had er in ieder geval geen explosie van ongedierte (zie: 'Kakkerlakken') plaatsgevonden. Ook was het riool niet verstopt, zoals vorig jaar (zie: 'Home sweet home?').
Domien ging zondag weer aan het werk. ‘s Middags kondigde het ministerie aan dat iedereen werkzaam in het bedrijfsleven woensdag en donderdag vrij zou zijn i.v.m. Eid Al-Fitr, het Suikerfeest. Maar maandagavond zaten we vol verwachting achter de laptop. In dit deel van de Arabische wereld was namelijk onduidelijkheid ontstaan over de exacte datum van de laatste dag van ramadan. Zou het nou maandag of dinsdag worden? Dus kwam maandagavond in Saudi-Arabië een comité bijeen, wachtend op een bepaalde stand van de maan. En toen was daar, op maandagavond 8 uur, het verlossende woord: dinsdag was de eerste dag van het Suikerfeest. En dus een onverwachte vrije dag voor Domien. Domiens werkgever was zo aardig om de donderdag ook vrij te geven.
In sommige islamitische landen en ook in West-Europa wordt voor het gemak lang van tevoren een datum geprikt voor het begin en einde van ramadan. Het gaat toch maar om een paar dagen verschil. Maar hier luistert het nauw en weet je soms pas een dag van tevoren of de volgende dag een feestdag, en dus een vrije dag, is. Of dat je toch geen vrij hebt: vorig jaar november besloot de overheid plotseling een feestdag te verschuiven van dinsdag naar zaterdag...weg vrije dag!
Domien ging zondag weer aan het werk. ‘s Middags kondigde het ministerie aan dat iedereen werkzaam in het bedrijfsleven woensdag en donderdag vrij zou zijn i.v.m. Eid Al-Fitr, het Suikerfeest. Maar maandagavond zaten we vol verwachting achter de laptop. In dit deel van de Arabische wereld was namelijk onduidelijkheid ontstaan over de exacte datum van de laatste dag van ramadan. Zou het nou maandag of dinsdag worden? Dus kwam maandagavond in Saudi-Arabië een comité bijeen, wachtend op een bepaalde stand van de maan. En toen was daar, op maandagavond 8 uur, het verlossende woord: dinsdag was de eerste dag van het Suikerfeest. En dus een onverwachte vrije dag voor Domien. Domiens werkgever was zo aardig om de donderdag ook vrij te geven.
In sommige islamitische landen en ook in West-Europa wordt voor het gemak lang van tevoren een datum geprikt voor het begin en einde van ramadan. Het gaat toch maar om een paar dagen verschil. Maar hier luistert het nauw en weet je soms pas een dag van tevoren of de volgende dag een feestdag, en dus een vrije dag, is. Of dat je toch geen vrij hebt: vorig jaar november besloot de overheid plotseling een feestdag te verschuiven van dinsdag naar zaterdag...weg vrije dag!
vrijdag 29 juli 2011
Woestijnbloem in de regen
Nee, het regent niet in Dubai. Je wordt wel nat als je buitenkomt, maar dat is van het zweet. De luchtvochtigheid is erg hoog op het moment, dus met een temperatuur van rond de 45C is het letterlijk een sauna buiten.
Lang leve de airco. Die het vorige week in onze slaapkamers voor gezien hield. Na een paar dagen op matrassen in de studeerkamer gebivakkeerd te hebben, besloten we op onderzoek uit te gaan op het dakterras. En gelukkig kregen we de airco-unit na een paar keer drukken op de resetknop weer aan de praat. Voor zolang het duurt, natuurlijk.
De titel slaat op het feit dat Sophie en Yvonne net in het groene Nederland zijn aangekomen. En dus in de regen zitten. Domien volgt over een week. De komende vier weken heeft Woestijnbloem zomerreces en zal er niet vaak een nieuwe bijdrage te lezen zijn. Maar we komen terug!
Lang leve de airco. Die het vorige week in onze slaapkamers voor gezien hield. Na een paar dagen op matrassen in de studeerkamer gebivakkeerd te hebben, besloten we op onderzoek uit te gaan op het dakterras. En gelukkig kregen we de airco-unit na een paar keer drukken op de resetknop weer aan de praat. Voor zolang het duurt, natuurlijk.
De titel slaat op het feit dat Sophie en Yvonne net in het groene Nederland zijn aangekomen. En dus in de regen zitten. Domien volgt over een week. De komende vier weken heeft Woestijnbloem zomerreces en zal er niet vaak een nieuwe bijdrage te lezen zijn. Maar we komen terug!
donderdag 21 juli 2011
Bijna ramadan
De weken voordat ramadan begint, verschijnen in supermarkten kraampjes en promotieschappen met 'snoepgoed', speciaal voor de vastentijd: vooral veel dadels, met of zonder chocolade of bladerdeeg eromheen, allerlei soorten noten en gedroogde vruchten. Maar ook bakproducten om zelf (mierzoete) gebakjes en toetjes te maken. Of de traditionele 'dumplings', dat zijn een soort kleine oliebollen met stroop of honing. Lekker, maar je kunt meteen door naar de tandarts.
Ook proberen de supermarkten klanten te lokken met speciale ramadan-folders, vol ramadan-aanbiedingen. Zie foto: met wat fantasie lijkt het wel een sinterklaas-folder!
Ramadan begint dit jaar (naar verwachting) op 1 augustus. Daardoor zijn wij het grootste deel van de vastenmaand in Nederland. Niet erg, want er is hier weinig te beleven. In tegenstelling tot veel islamitische landen mag je in de VAE ook als niet-moslim overdag niet eten tijdens de ramadan; in het openbaar dan. Uit eten gaan achter gesloten gordijnen in de weinige restaurants die open zijn, is niet echt gezellig. En je glaasje wijn bij het eten kun je al helemaal vergeten. Verder zijn winkels overdag uitgestorven en 's avonds extra druk. Nee, dan zitten we liever even in Nederland.
Ook proberen de supermarkten klanten te lokken met speciale ramadan-folders, vol ramadan-aanbiedingen. Zie foto: met wat fantasie lijkt het wel een sinterklaas-folder!
Ramadan begint dit jaar (naar verwachting) op 1 augustus. Daardoor zijn wij het grootste deel van de vastenmaand in Nederland. Niet erg, want er is hier weinig te beleven. In tegenstelling tot veel islamitische landen mag je in de VAE ook als niet-moslim overdag niet eten tijdens de ramadan; in het openbaar dan. Uit eten gaan achter gesloten gordijnen in de weinige restaurants die open zijn, is niet echt gezellig. En je glaasje wijn bij het eten kun je al helemaal vergeten. Verder zijn winkels overdag uitgestorven en 's avonds extra druk. Nee, dan zitten we liever even in Nederland.
zondag 17 juli 2011
Kakkerlakken
Tot een paar jaar geleden hadden we nog nooit echt een kakkerlak gezien, zeker niet van dichtbij. Toen we twee jaar geleden in Egypte waren, zagen we een paar keer zo’n griezel. Helaas ook in een hotelbed. Paniek! Omdat we een half uur eerder al hadden geklaagd over de vieze kamer (die nog viezer werd nadat de schoonmaakploeg voor de tweede keer kwam – hadden we maar niets gezegd) en daarna een kakkerlak in bed vonden, kregen we een andere –en betere- kamer.
Het eerste jaar in Dubai kwamen we door zonder een ‘sighting’ van een kakkerlak. Dat er verdacht veel middeltjes tegen kakkerlakken in de super- en bouwmarkten liggen, zegt natuurlijk wel wat. Maar de laatste maanden is het regelmatig raak. Een van ons zat laatst in de verder lege wachtkamer van de tandarts, toen er een grote kakkerlak op z’n dooie gemak door de ruimte scharrelde. En een paar dagen geleden nog in de supermarkt: midden tussen de blikjes een jong exemplaar. Of je stapt naar buiten om iets in de vuilnisbak te doen en je staat bijna boven op eentje. En dan maar hopen dat die niet een gaatje vindt om naar binnen te glippen…
Dat laatste is tot nu toe één keer gebeurd, een paar maanden geleden. We kwamen een badkamer binnen en daar zit er een. Echt een enórme. Pontificaal midden op de wastafel. Hij sprong of rende (het ging zo snel) naar beneden en glipte achter de wastafelkast. Dus we spoten een flinke lading gif achter het beest aan. We hadden namelijk wel al een busje klaarstaan voor noodgevallen, ook al zijn we er eigenlijk op tegen.
We hoorden allemaal geritsel, een kakkerlak in doodsstrijd. En daarna was het stil. We draaiden ons om en… stapten bijna op de kakkerlak. Hij was achter de wastafelkast langs gekropen en springlevend aan de andere kant weer tevoorschijn gekomen. Gelukkig konden we nog net voorkomen dat hij de badkamer uitrende. Minder gelukkig voor de kakkerlak natuurlijk, want zijn laatste uur had toen toch echt geslagen.
Het eerste jaar in Dubai kwamen we door zonder een ‘sighting’ van een kakkerlak. Dat er verdacht veel middeltjes tegen kakkerlakken in de super- en bouwmarkten liggen, zegt natuurlijk wel wat. Maar de laatste maanden is het regelmatig raak. Een van ons zat laatst in de verder lege wachtkamer van de tandarts, toen er een grote kakkerlak op z’n dooie gemak door de ruimte scharrelde. En een paar dagen geleden nog in de supermarkt: midden tussen de blikjes een jong exemplaar. Of je stapt naar buiten om iets in de vuilnisbak te doen en je staat bijna boven op eentje. En dan maar hopen dat die niet een gaatje vindt om naar binnen te glippen…
Dat laatste is tot nu toe één keer gebeurd, een paar maanden geleden. We kwamen een badkamer binnen en daar zit er een. Echt een enórme. Pontificaal midden op de wastafel. Hij sprong of rende (het ging zo snel) naar beneden en glipte achter de wastafelkast. Dus we spoten een flinke lading gif achter het beest aan. We hadden namelijk wel al een busje klaarstaan voor noodgevallen, ook al zijn we er eigenlijk op tegen.
We hoorden allemaal geritsel, een kakkerlak in doodsstrijd. En daarna was het stil. We draaiden ons om en… stapten bijna op de kakkerlak. Hij was achter de wastafelkast langs gekropen en springlevend aan de andere kant weer tevoorschijn gekomen. Gelukkig konden we nog net voorkomen dat hij de badkamer uitrende. Minder gelukkig voor de kakkerlak natuurlijk, want zijn laatste uur had toen toch echt geslagen.
zondag 10 juli 2011
Een luxeprobleem
We hebben een probleempje; een probleempje met een hele grote L van luxeprobleem, dat wel.
Onze hulp in de huishouding geniet van een twee maanden lange, welverdiende vakantie in haar thuisland Sri Lanka. Dus heeft het schoonmaakbedrijf een vervangster gestuurd. Helaas maakt zij niet alleen slecht schoon, ze spreekt ook geen Engels. Vers uit Sri Lanka heeft ze wel een paar onmisbare basiswoorden geleerd, bijvoorbeeld: goedemorgen, mevrouw, vegen, dweilen, strijken en afstoffen. Zolang ze dat laatste gewoon doet, gaat het prima. Maar wil je iets uitleggen, bijvoorbeeld wat ze niet goed schoongemaakt heeft, dan wordt het lastig.
Laatst werd het arme mens een uur te laat opgehaald. Uiteraard mocht ze binnen wachten –je ziet wel eens parttime werksters buiten in de garages wachten tot ze opgehaald worden- en dan probeer je toch maar een praatje aan te knopen. Het praatje wordt dan een spelletje: op hoeveel manieren kun je vragen hoe lang iemand in Dubai woont? Na tien pogingen geef je glimlachend op, drukt de hulp wat extra geld in handen voor de moeite en pakt zodra ze weg is zelf een doekje en de strijkbout. Misschien moeten we het maar even doen zonder huishoudelijke hulp tot ‘onze poets’ er weer is… Zoals gezegd: een Luxeprobleem.
Onze hulp in de huishouding geniet van een twee maanden lange, welverdiende vakantie in haar thuisland Sri Lanka. Dus heeft het schoonmaakbedrijf een vervangster gestuurd. Helaas maakt zij niet alleen slecht schoon, ze spreekt ook geen Engels. Vers uit Sri Lanka heeft ze wel een paar onmisbare basiswoorden geleerd, bijvoorbeeld: goedemorgen, mevrouw, vegen, dweilen, strijken en afstoffen. Zolang ze dat laatste gewoon doet, gaat het prima. Maar wil je iets uitleggen, bijvoorbeeld wat ze niet goed schoongemaakt heeft, dan wordt het lastig.
Laatst werd het arme mens een uur te laat opgehaald. Uiteraard mocht ze binnen wachten –je ziet wel eens parttime werksters buiten in de garages wachten tot ze opgehaald worden- en dan probeer je toch maar een praatje aan te knopen. Het praatje wordt dan een spelletje: op hoeveel manieren kun je vragen hoe lang iemand in Dubai woont? Na tien pogingen geef je glimlachend op, drukt de hulp wat extra geld in handen voor de moeite en pakt zodra ze weg is zelf een doekje en de strijkbout. Misschien moeten we het maar even doen zonder huishoudelijke hulp tot ‘onze poets’ er weer is… Zoals gezegd: een Luxeprobleem.
dinsdag 5 juli 2011
Vrolijke gevleugelde vriendjes
Na het deprimerende stukje van gisteren nu iets positiefs. Niet alleen konijn Tommie geniet van de tuin, het is ook een trekpleister voor allerlei vogels: van de gewone huismus tot de prachtige hop (zie foto). Ze zitten natuurlijk graag in de boompjes, maar ook vaak op de reling van de balkons. Eerst vlogen ze snel weg als we dan te dicht bij het raam kwamen, maar nu niet meer en kijken ze nieuwsgierig naar wat er binnen allemaal gebeurt.
maandag 4 juli 2011
Dubai onveilig voor kinderen?
Als je de kranten regelmatig leest, zou je denken dat Dubai een onveilige plek is voor kinderen. Natuurlijk, er is weinig criminaliteit. Inbraken en overvallen komen weinig voor, maar als het gebeurt dan zoekt de politie met man en macht naar de daders en je gestolen spullen. Veel mensen wonen in een huis of appartement in ‘compounds’ met slagbomen en/of hekken en vaak met beveilingsmensen, die regelmatig een rondje door de wijk maken. Auto’s rijden langzaam in de compounds, dus kinderen kunnen veilig op straat spelen.
Wat Dubai onveilig maakt voor kinderen, is het gedrag van hun eigen ouders… De afgelopen maand heeft de politie bijvoorbeeld 15 kleine kinderen uit auto’s moeten bevrijden. Terwijl de ouders ‘even’ een boodschapje deden, lieten ze hun kind achter in de auto. In de hitte hier kan de temperatuur in een auto binnen 10 minuten oplopen tot zo’n 30 graden hoger dan de buitentemperatuur. Op het moment schommelt de temperatuur rond de 40C, maar in augustus en begin september is meer dan 50C niet ondenkbaar. Reken maar uit hoe heet het in een afgesloten auto kan worden, zelfs bij slechts 35C.
Foto: zo mag het natuurlijk wel!
Ook op andere manieren gebruiken ouders in Dubai hun auto om hun kinderen in gevaar te brengen. Ze rijden onveilig en te snel op de Dubaise snelwegen. Maar het ergste is dat de meeste ouders kun kind niet in een kinderzitje zetten. Naar schatting zit slechts 2% (ja, twee) van de kinderen vast in de auto. Je ziet dan ook vaak kleintjes op schoot zitten bij de bestuurder of passagier voorin. Of kinderen tussen de voorstoelen en achterbank heen en weer klimmen. Ook zie je regelmatig kinderen op en neer springen op de achterbank of uit het (dak)raam hangen. Midden op de snelweg. Maar natuurlijk kunnen al die ouders héél goed rijden, dus die hoeven nooit plotseling te remmen. En zij hebben een superauto die vleugels krijgt nog voordat een botsing plaatsvindt.
Veel ouders hebben geen babystoeltje of kinderzitje: niet nodig of te duur. Of ze hebben ze wel, maar gebruiken ze niet. Want de kinderen vinden het niet leuk en gaan dan huilen of zeuren. Sommige ziekenhuizen geven babystoeltjes weg aan ouders van pasgeboren baby’s, maar of dat helpt… Vaak zie je die stoeltjes te koop staan op de Dubaise variant van Marktplaats.
Natuurlijk zijn er wel wetten rondom het vervoer van kinderen in auto’s, maar die worden niet nageleefd. Gelukkig worden de wetten –en de boetes- aangescherpt. Ook voert de overheid campagne om ouders bewust te maken van de gevaren waaraan ze hun kind blootstellen. Hopelijk helpt het iets; al wordt er maar één leven mee gered.
Wat Dubai onveilig maakt voor kinderen, is het gedrag van hun eigen ouders… De afgelopen maand heeft de politie bijvoorbeeld 15 kleine kinderen uit auto’s moeten bevrijden. Terwijl de ouders ‘even’ een boodschapje deden, lieten ze hun kind achter in de auto. In de hitte hier kan de temperatuur in een auto binnen 10 minuten oplopen tot zo’n 30 graden hoger dan de buitentemperatuur. Op het moment schommelt de temperatuur rond de 40C, maar in augustus en begin september is meer dan 50C niet ondenkbaar. Reken maar uit hoe heet het in een afgesloten auto kan worden, zelfs bij slechts 35C.
Foto: zo mag het natuurlijk wel!
Ook op andere manieren gebruiken ouders in Dubai hun auto om hun kinderen in gevaar te brengen. Ze rijden onveilig en te snel op de Dubaise snelwegen. Maar het ergste is dat de meeste ouders kun kind niet in een kinderzitje zetten. Naar schatting zit slechts 2% (ja, twee) van de kinderen vast in de auto. Je ziet dan ook vaak kleintjes op schoot zitten bij de bestuurder of passagier voorin. Of kinderen tussen de voorstoelen en achterbank heen en weer klimmen. Ook zie je regelmatig kinderen op en neer springen op de achterbank of uit het (dak)raam hangen. Midden op de snelweg. Maar natuurlijk kunnen al die ouders héél goed rijden, dus die hoeven nooit plotseling te remmen. En zij hebben een superauto die vleugels krijgt nog voordat een botsing plaatsvindt.
Veel ouders hebben geen babystoeltje of kinderzitje: niet nodig of te duur. Of ze hebben ze wel, maar gebruiken ze niet. Want de kinderen vinden het niet leuk en gaan dan huilen of zeuren. Sommige ziekenhuizen geven babystoeltjes weg aan ouders van pasgeboren baby’s, maar of dat helpt… Vaak zie je die stoeltjes te koop staan op de Dubaise variant van Marktplaats.
Natuurlijk zijn er wel wetten rondom het vervoer van kinderen in auto’s, maar die worden niet nageleefd. Gelukkig worden de wetten –en de boetes- aangescherpt. Ook voert de overheid campagne om ouders bewust te maken van de gevaren waaraan ze hun kind blootstellen. Hopelijk helpt het iets; al wordt er maar één leven mee gered.
dinsdag 28 juni 2011
Mini-UN op school
In Sophies klas was deze week een heuse mini-UN. De Unit of Inquiry (zeg maar thema) van dit trimester was ‘de overheid’. Ze leerden veel over democratie, regeringen enzovoort. 
Ook moesten de kinderen een poster maken over een land, met algemene informatie maar ook informatie over de regering. En ze moesten een speech schrijven: als zij over 20 jaar de ‘baas’ van het land zouden zijn, wat zouden ze dan veranderen en welke problemen oplossen.
Die speech hielden ze, compleet met microfoon en spreekgestoelte, voor de kinderen in de klas én ouders. Eh, pardon, voor de andere leden van de United Nations en toeschouwers.
Ook moesten de kinderen een poster maken over een land, met algemene informatie maar ook informatie over de regering. En ze moesten een speech schrijven: als zij over 20 jaar de ‘baas’ van het land zouden zijn, wat zouden ze dan veranderen en welke problemen oplossen.
Die speech hielden ze, compleet met microfoon en spreekgestoelte, voor de kinderen in de klas én ouders. Eh, pardon, voor de andere leden van de United Nations en toeschouwers.
maandag 20 juni 2011
En toen was de sinas op
Nu het steeds warmer wordt, geven we de tuinman regelmatig water of een blikje cola. Afgelopen weekend vroeg huisgenoot 1 aan de tuinman of hij iets drinken wilde. Water, cola, sinas? Ja, graag. Niet een heel duidelijk antwoord, dus liep huisgenoot 1 (in dit soort situaties niet zo ervaren) met een flesje water, een blikje cola en een blikje sinas naar de jongen met het idee dat hij dan kon kiezen. Attent, toch?
De in dit soort situaties wat meer ervaren huisgenoot 2 zei even later dat de tuinman zeker cola wilde. Ja, hij had cola gekregen. En water. En ook sinas. Hij had niet begrepen dat hij kon kiezen (uitleg minder ervaren huisgenoot 1). Of hij deed alsof hij het niet begreep (uitleg meer ervaren huisgenoot 2), dat kan natuurlijk ook. Dus even later zagen we de jongen in zijn groene overall de tuin uitlopen, met één hand drinkend uit het flesje water en de andere hand vol met blikjes frisdrank.
Uiteraard gunnen we het hem meer dan van harte. Het is heet en we zijn blij dat hij elke dag ons gras water komt geven. En we moesten er ook om lachen. Ook al belt hij nu elke dag aan voor een blikje cola. Maar het geeft wel de verschillen weer in... cultuur, zeg maar. En het was jammer dat huisgenoot 1 ‘s avonds zin had in een glaasje sinas. Maar helaas, het laatste blikje sinas had de tuinman meegenomen.
De in dit soort situaties wat meer ervaren huisgenoot 2 zei even later dat de tuinman zeker cola wilde. Ja, hij had cola gekregen. En water. En ook sinas. Hij had niet begrepen dat hij kon kiezen (uitleg minder ervaren huisgenoot 1). Of hij deed alsof hij het niet begreep (uitleg meer ervaren huisgenoot 2), dat kan natuurlijk ook. Dus even later zagen we de jongen in zijn groene overall de tuin uitlopen, met één hand drinkend uit het flesje water en de andere hand vol met blikjes frisdrank.
Uiteraard gunnen we het hem meer dan van harte. Het is heet en we zijn blij dat hij elke dag ons gras water komt geven. En we moesten er ook om lachen. Ook al belt hij nu elke dag aan voor een blikje cola. Maar het geeft wel de verschillen weer in... cultuur, zeg maar. En het was jammer dat huisgenoot 1 ‘s avonds zin had in een glaasje sinas. Maar helaas, het laatste blikje sinas had de tuinman meegenomen.
maandag 13 juni 2011
Afscheid...
De komende weken gaan we vaak afscheid nemen. Nee, wij gaan nog niet terug naar Nederland. Maar wél verschillende gezinnen die we kennen, al dan niet vrijwillig.
Sophie loopt deze laatste weken voor de zomervakantie verschillende afscheidsfeestjes af, tussen de verjaardagsfeestjes door van kinderen die in de héél lange vakantie (10 weken) jarig zijn en vantevoren hun verjaardag willen vieren. Een van Sophies beste vriendinnen gaat terug naar Nederland en een andere terug naar Duitsland. En dan gaan er ook nog een paar meisjes uit haar klas naar andere scholen. Of weten nog niet of ze na de zomervakantie terug komen op school.
Volgende week is er een pizza party in de klas, als een soort afscheidsfeestje voor de kinderen waarvan de juf weet dat ze weggaan. Het is namelijk elk jaar na de zomer weer afwachten welke kinderen daadwerkelijk komen opdagen.
Dubai staat niet voor niets bekend als een vluchtige samenleving.
Sophie loopt deze laatste weken voor de zomervakantie verschillende afscheidsfeestjes af, tussen de verjaardagsfeestjes door van kinderen die in de héél lange vakantie (10 weken) jarig zijn en vantevoren hun verjaardag willen vieren. Een van Sophies beste vriendinnen gaat terug naar Nederland en een andere terug naar Duitsland. En dan gaan er ook nog een paar meisjes uit haar klas naar andere scholen. Of weten nog niet of ze na de zomervakantie terug komen op school.
Volgende week is er een pizza party in de klas, als een soort afscheidsfeestje voor de kinderen waarvan de juf weet dat ze weggaan. Het is namelijk elk jaar na de zomer weer afwachten welke kinderen daadwerkelijk komen opdagen.
Dubai staat niet voor niets bekend als een vluchtige samenleving.
zondag 12 juni 2011
Vader van honderd kinderen
In het Emiraat Ajman woont een man die maar liefst 90 kinderen heeft, en hij wil voor zijn dood het magische aantal van 100 halen. De 63-jarige vader treedt binnenkort voor de 19e keer in het huwelijk.
Volgens de islamitische wet (sharia) mag een man met vier vrouwen tegelijk getrouwd zijn. Maar wat er met de resterende 15 vrouwen is gebeurd, is niet helemaal duidelijk. Het lijkt zeer onwaarschijnlijk dat deze man een Arabische versie van koning Blauwbaard is. Of zou hij de houder zijn van het wereldrecord scheiden?
De kersverse vader -de laatste aanwinst is twee maanden geleden geboren- moet een boek erbij pakken voor de namen van zijn kinderen, die kent hij niet allemaal uit zijn hoofd. En deze supervader is niet alleen kinderrijk, maar ook financieel gezien rijk. Maar met zoveel (klein)kinderen hoeft hij zich sowieso niet druk te maken over zijn pensioen of de vraag waar hij moet wonen als hij oud is!
Volgens de islamitische wet (sharia) mag een man met vier vrouwen tegelijk getrouwd zijn. Maar wat er met de resterende 15 vrouwen is gebeurd, is niet helemaal duidelijk. Het lijkt zeer onwaarschijnlijk dat deze man een Arabische versie van koning Blauwbaard is. Of zou hij de houder zijn van het wereldrecord scheiden?
De kersverse vader -de laatste aanwinst is twee maanden geleden geboren- moet een boek erbij pakken voor de namen van zijn kinderen, die kent hij niet allemaal uit zijn hoofd. En deze supervader is niet alleen kinderrijk, maar ook financieel gezien rijk. Maar met zoveel (klein)kinderen hoeft hij zich sowieso niet druk te maken over zijn pensioen of de vraag waar hij moet wonen als hij oud is!
maandag 6 juni 2011
Ban op baggy broeken
Dat je in Dubai moet opletten hoe je je kleedt, dat weten de meeste mensen wel. Niet te bloot, te kort, te strak… In winkelcentra hangen borden met daarop het verzoek de schouders en knieën te bedekken. Dat geldt overigens voor zowel mannen als vrouwen.
Maar nu gaat de politie ook letten op vrouwen die zich te mannelijk kleden. Wijde, 'baggy' broeken, kort haar, mannelijke horloges, mannengeurtjes… Je kleden of gedragen als een ‘boyah’ is voortaan strafbaar en valt in dezelfde categorie als travestie. Mannen die zich als vrouwen kleden en vice versa, dat mag niet volgens de Islam. Daarom zal het met name gelden voor moslima’s en zullen westerlingen waarschijnlijk wel met rust gelaten worden.
Nu is het zo dat veel ‘boyat’ (meervoud van 'boyah') een abaya (wijde jurk) over hun ‘mannelijke’ kleren dragen. Dus hoe de politie dat gaat controleren…
Maar nu gaat de politie ook letten op vrouwen die zich te mannelijk kleden. Wijde, 'baggy' broeken, kort haar, mannelijke horloges, mannengeurtjes… Je kleden of gedragen als een ‘boyah’ is voortaan strafbaar en valt in dezelfde categorie als travestie. Mannen die zich als vrouwen kleden en vice versa, dat mag niet volgens de Islam. Daarom zal het met name gelden voor moslima’s en zullen westerlingen waarschijnlijk wel met rust gelaten worden.
Nu is het zo dat veel ‘boyat’ (meervoud van 'boyah') een abaya (wijde jurk) over hun ‘mannelijke’ kleren dragen. Dus hoe de politie dat gaat controleren…
zaterdag 4 juni 2011
Maak het rijtje af
Het afgelopen half jaar hadden we al eens geel water in huis -vanwege een roestend metalen watertankje-, te veel water -veroorzaakt door diverse lekkages-, dus het was hoog tijd voor… geen water.
Er kwam woensdag geen druppel water meer uit de kranen. Nou ja, uit de keukenkraan liep nog een zielig straaltje. Dan ga je eerst, voor je de (waardeloze) onderhoudsdienst maar weer eens belt, op onderzoek uit. Anders dan in Nederland stroomt in Dubai het water niet rechtstreeks de huizen binnen, maar komt eerst in een twee meter hoge watertank (die overigens wél van plastic is). In ons vorige huis was die tank ondergronds, maar in dit huis bovengronds. Dat heeft als voordeel dat je erin kunt kijken. Eén blik in de tank leerde ons dat de tank vrijwel leeg was. Eén blik in de tank leerde ons ook dat we niet voor niets nooit water uit de kraan drinken. Een ander voordeel van een bovengrondse watertank is dat je het snel merkt als de tank overstroomt door een niet-werkend filter of niet-sluitend dopje. Een torenhoge waterrekening bracht ons in ons vorige huis daarvan op de hoogte.
Nadat gedraai aan hendels en gedruk op knopjes geen soelaas bracht, belden we toch maar de onderhoudsdienst. Twee uur later kwam het verlossende telefoontje: we moesten de Dewa bellen, dat is het water- en elektriciteitsbedrijf. Twintig minuten later kwamen we thuis en stroomde het water rijkelijk de tank in. Of de Dewa-mensen in die tussentijd geweest zijn? Geen idee. Want een half uur later ging de bel en stond een Dewa-team op de stoep. En de volgende dag weer.
Huh, alweer? Een van de mannen wees nog ter verduidelijking op het embleem op zijn shirt, “Dewa! Dewa!” roepend. Ja, dat hadden we wel begrepen (het grote logo op de auto was een subtiele hint). Vervolgens leg je dan uit dat het probleem, geen water, gisteren al is opgelost. En dat we geen lekkage hebben. Echt niet. En nee, dat ze dat niet hoeven te checken.
Maar goed, de Dewa komt wel snel als je een probleem hebt en ze weten waar ze mee bezig zijn. En we hadden weer water!
Er kwam woensdag geen druppel water meer uit de kranen. Nou ja, uit de keukenkraan liep nog een zielig straaltje. Dan ga je eerst, voor je de (waardeloze) onderhoudsdienst maar weer eens belt, op onderzoek uit. Anders dan in Nederland stroomt in Dubai het water niet rechtstreeks de huizen binnen, maar komt eerst in een twee meter hoge watertank (die overigens wél van plastic is). In ons vorige huis was die tank ondergronds, maar in dit huis bovengronds. Dat heeft als voordeel dat je erin kunt kijken. Eén blik in de tank leerde ons dat de tank vrijwel leeg was. Eén blik in de tank leerde ons ook dat we niet voor niets nooit water uit de kraan drinken. Een ander voordeel van een bovengrondse watertank is dat je het snel merkt als de tank overstroomt door een niet-werkend filter of niet-sluitend dopje. Een torenhoge waterrekening bracht ons in ons vorige huis daarvan op de hoogte.
Nadat gedraai aan hendels en gedruk op knopjes geen soelaas bracht, belden we toch maar de onderhoudsdienst. Twee uur later kwam het verlossende telefoontje: we moesten de Dewa bellen, dat is het water- en elektriciteitsbedrijf. Twintig minuten later kwamen we thuis en stroomde het water rijkelijk de tank in. Of de Dewa-mensen in die tussentijd geweest zijn? Geen idee. Want een half uur later ging de bel en stond een Dewa-team op de stoep. En de volgende dag weer.
Huh, alweer? Een van de mannen wees nog ter verduidelijking op het embleem op zijn shirt, “Dewa! Dewa!” roepend. Ja, dat hadden we wel begrepen (het grote logo op de auto was een subtiele hint). Vervolgens leg je dan uit dat het probleem, geen water, gisteren al is opgelost. En dat we geen lekkage hebben. Echt niet. En nee, dat ze dat niet hoeven te checken.
Maar goed, de Dewa komt wel snel als je een probleem hebt en ze weten waar ze mee bezig zijn. En we hadden weer water!
woensdag 1 juni 2011
Een cheeta op straat
De wetgeving rond het houden en verzorgen van dieren is hier in de Emiraten wat – hoe zullen we het eens zeggen- minder streng dan in landen als Nederland. Het invoeren en houden van bedreigde diersoorten is natuurlijk verboden. Maar een leeuw als huisdier? Moet kunnen. Of wat dacht je van een schattig tijgertje? Het moet allemaal wel via erkende handelaars en het kost wat, maar dan heb je ook wat. Zolang de grote kat nog klein is tenminste, want daarna kan 'ie natuurlijk niet meer in huis. Wordt een béétje gevaarlijk voor de kids.
Foto: de jonge cheeta uit Abu Dhabi
De keerzijde van deze ‘vrijheid’ is dat er af en toe wilde dieren ontsnappen en rondlopen in de bebouwde kom. Zo werden de inwoners van Abu Dhabi van de week opgeschrikt door een jonge cheeta, die grommend rondliep in de straten van de hoofdstad. Het arme beest had een gebroken pootje, maar is nu in een opvangcentrum voor wilde dieren en maakt het gelukkig goed.
Foto: tijgerpup hangend uit een autoraam, een paar jaar geleden gezien bij Mall of the Emirates
De keerzijde van deze ‘vrijheid’ is dat er af en toe wilde dieren ontsnappen en rondlopen in de bebouwde kom. Zo werden de inwoners van Abu Dhabi van de week opgeschrikt door een jonge cheeta, die grommend rondliep in de straten van de hoofdstad. Het arme beest had een gebroken pootje, maar is nu in een opvangcentrum voor wilde dieren en maakt het gelukkig goed.
Foto: tijgerpup hangend uit een autoraam, een paar jaar geleden gezien bij Mall of the Emirates
zondag 29 mei 2011
Toeristen, opgepast
Talloze ingezonden brieven in het gratis krantje en op internet waren het gevolg. En natuurlijk vette koppen op de voorpagina’s. Want er waren weer een paar incidenten met toeristen in een paar weken tijd.
Deze keer waren het geen zoenende, uitdagend geklede toeristen. Het begon met een Britse toerist die in zijn huurauto min of meer van de weg werd gedrukt door ‘een man in traditionele, Arabische kleding’, die zodra het kon naast hem ging rijden en zijn raampje naar beneden draaide. De toerist, een chirurg die werkt in een vooraanstaande kliniek in Londen, deed naar eigen zeggen zijn handen in de lucht omdat hij niet begreep wat de andere man nou wilde. Vervelend incident, maar einde verhaal zou je zeggen.
Nou, nee dus. De volgende dag werd de toerist vriendelijk doch dringend verzocht langs te komen op het politiebureau, waar hij vervolgens gearresteerd werd. Want –en dit is echt waar- de andere man had hem aangeklaagd omdat hij zijn middelvinger opgestoken zou hebben. En dan moet je dus bewijzen dat je het niet hebt gedaan: guilty until proven innocent. Uiteindelijk, na een paar weken, kreeg de toerist toestemming om naar Engeland terug te gaan in afwachting van het proces. Saillant detail: volgens de toerist had de andere man een klein kind op schoot (een veelvoorkomend probleem; binnenkort meer daarover op Woestijnbloem). En dat is ook strafbaar.
Het andere incident was een Amerikaanse toerist die handboeien uit een politiebureau zou hebben gestolen. Hij beweerde dat hij ze gevonden had in een winkelcentrum. Hoe dan ook, een gevangenisstraf van maar liefst zeven jaar hing hem boven het hoofd. Maar hij had geluk: de aanklacht veranderde van diefstal in ‘in het bezit zijn van een gevonden voorwerp’. Nu hoeft hij slechts een maand de Dubaise gevangenis in.
Deze keer waren het geen zoenende, uitdagend geklede toeristen. Het begon met een Britse toerist die in zijn huurauto min of meer van de weg werd gedrukt door ‘een man in traditionele, Arabische kleding’, die zodra het kon naast hem ging rijden en zijn raampje naar beneden draaide. De toerist, een chirurg die werkt in een vooraanstaande kliniek in Londen, deed naar eigen zeggen zijn handen in de lucht omdat hij niet begreep wat de andere man nou wilde. Vervelend incident, maar einde verhaal zou je zeggen.
Nou, nee dus. De volgende dag werd de toerist vriendelijk doch dringend verzocht langs te komen op het politiebureau, waar hij vervolgens gearresteerd werd. Want –en dit is echt waar- de andere man had hem aangeklaagd omdat hij zijn middelvinger opgestoken zou hebben. En dan moet je dus bewijzen dat je het niet hebt gedaan: guilty until proven innocent. Uiteindelijk, na een paar weken, kreeg de toerist toestemming om naar Engeland terug te gaan in afwachting van het proces. Saillant detail: volgens de toerist had de andere man een klein kind op schoot (een veelvoorkomend probleem; binnenkort meer daarover op Woestijnbloem). En dat is ook strafbaar.
Het andere incident was een Amerikaanse toerist die handboeien uit een politiebureau zou hebben gestolen. Hij beweerde dat hij ze gevonden had in een winkelcentrum. Hoe dan ook, een gevangenisstraf van maar liefst zeven jaar hing hem boven het hoofd. Maar hij had geluk: de aanklacht veranderde van diefstal in ‘in het bezit zijn van een gevonden voorwerp’. Nu hoeft hij slechts een maand de Dubaise gevangenis in.
donderdag 26 mei 2011
Koninginnedag (ja, 2011)
De bijdrages op Woestijnbloem verschijnen even niet op chronologische volgorde. Van Sophies feestje gingen we al terug in de tijd naar Arihants feestje en nu weer een stapje terug naar Koninginnedag. We doen het even op de Dubaise manier, zeg maar.
Op 30 april vierden wij hier natuurlijk ook weer Koninginnedag. Net als vorig jaar had Sophie weer veel plezier op het Kinderoranjefeest van de Nederlandse Vereniging. En net als vorig jaar was het warm. We zeggen niet meer ‘heet’ want inmiddels, na vorig jaar zomer, weten we wat pas echt ‘heet’ is. Dat is niet 40C en vrij vochtig.
Sophie had nog een mazzeltje tijdens het feest. Er werden boeken van een Nederlandse kinderboekenschrijver verloot. Sophie was een van de drie winnaars. Ze mocht op het podium komen, de 'koningin' een hand geven en ze kreeg een gesigneerd boek.
Op 30 april vierden wij hier natuurlijk ook weer Koninginnedag. Net als vorig jaar had Sophie weer veel plezier op het Kinderoranjefeest van de Nederlandse Vereniging. En net als vorig jaar was het warm. We zeggen niet meer ‘heet’ want inmiddels, na vorig jaar zomer, weten we wat pas echt ‘heet’ is. Dat is niet 40C en vrij vochtig.
Sophie had nog een mazzeltje tijdens het feest. Er werden boeken van een Nederlandse kinderboekenschrijver verloot. Sophie was een van de drie winnaars. Ze mocht op het podium komen, de 'koningin' een hand geven en ze kreeg een gesigneerd boek.
maandag 23 mei 2011
Hoog bezoek
Het stond ook in de Nederlandse kranten: voetbalgrootheid Maradona komt naar Dubai om voetbalclub Al Wasl te leiden. Of eigenlijk is hij al in Dubai. Afgelopen weekend was hij namelijk in Mall of the Emirates (ja, die met de overdekte skipiste) om fans te begroeten.
Nou gebeurt er nóóit iets in Dubai. Zelfs een inbraak zorgt voor een schokgolf in de expatgemeenschap. Blijft toch bijzonder in een stad met 1,6 miljoen (of zo, niemand weet het precies) inwoners. Maar juist toen Maradona in Mall of the Emirates was, hoorde een beveiliger een luide knal in de parkeergarage.
Prompt verscheen de politie en werd de inmiddels hermetisch afgesloten parkeergarage grondig doorzocht. En besnuffeld door explosievenhonden. Het bleek loos alarm: vermoedelijk was het een botsing tussen twee auto’s. Of tussen een auto en een muur. Gezien de rijstijl van de doorsnee bestuurder hier inderdaad héél wat waarschijnlijker dan een bom.
De titel 'Hoog bezoek' slaat overigens niet op Maradonna, maar natuurlijk op Paris Hilton die momenteel Dubai weer vereert met een bezoekje. Jippie.
Nou gebeurt er nóóit iets in Dubai. Zelfs een inbraak zorgt voor een schokgolf in de expatgemeenschap. Blijft toch bijzonder in een stad met 1,6 miljoen (of zo, niemand weet het precies) inwoners. Maar juist toen Maradona in Mall of the Emirates was, hoorde een beveiliger een luide knal in de parkeergarage.
Prompt verscheen de politie en werd de inmiddels hermetisch afgesloten parkeergarage grondig doorzocht. En besnuffeld door explosievenhonden. Het bleek loos alarm: vermoedelijk was het een botsing tussen twee auto’s. Of tussen een auto en een muur. Gezien de rijstijl van de doorsnee bestuurder hier inderdaad héél wat waarschijnlijker dan een bom.
De titel 'Hoog bezoek' slaat overigens niet op Maradonna, maar natuurlijk op Paris Hilton die momenteel Dubai weer vereert met een bezoekje. Jippie.
dinsdag 17 mei 2011
Feestje!
Al Sophies vriendinnen vonden het in ieder geval een heel leuk feestje. En – niet onbelangrijk- Sophie zelf genoot enorm.
maandag 16 mei 2011
No problem, ma’am!
En dan begin je je dus zorgen te maken. Vóór het ‘no problem’ probeer je nog iemand het voordeel van de twijfel te geven. Misschien is dit iemand die echt weet waar hij over praat. Maar op het moment dat je het -vroeg of laat onvermijdelijke- ‘no problem’ hoort, gaan alle alarmbellen rinkelen en sta je weer met beide benen op de grond: in Dubai!
Onze tuinman had een zak kunstmest in onze berging gezet. Nu is dat niet zo vreemd, want hij heeft al eerder onze tuin gebruikt als opslagplaats voor zijn elektrische grasmaaier (terwijl hij ons gras alleen water geeft en nog nooit heeft gemaaid, maar goed) en tuingereedschap.
De volgende dag kwam hij zijn geld voor de zak kunstmest ophalen. Maar we wisten niet zeker of de kunstmest wel veilig was voor konijnen. Nou, hij was al jaren tuinman en het was absoluut veilig. Hij gebruikte de blauwe korrels in de hele compound, ook in tuinen waar honden, katten en konijnen rondlopen.
Nu riep dat laatste al de eerste twijfels op. Konijnen zijn niet echt de meeste voorkomende huisdieren hier in Dubai, maar ze zijn er wel. Ondanks het ‘ik zoek het liever eerst op internet op, ik wil het 100% zeker weten’ ging het gesprek nog even door. Tot de tuinman de gevleugelde woorden ‘no problem, madam’ sprak. Dat was het sein om te zeggen ‘Dat spul komt niet in onze tuin tot ik zeg dat het mag!’
Hij probeerde het nog met een grapje, ‘Ik koop een nieuw konijn als deze dood gaat,’ maar hij droop toch af. Ook al snapte hij duidelijk niet dat we ons druk maakten om een konijn. Inmiddels hebben we verhalen gehoord van cavia’s en schildpadden die dood zijn gegaan nadat er blauwe korrels waren gestrooid dus de tuinman mag terugkomen met een natuurlijke mestvariant! Ook al zal het wel elke keer onder protest zijn…
Onze tuinman had een zak kunstmest in onze berging gezet. Nu is dat niet zo vreemd, want hij heeft al eerder onze tuin gebruikt als opslagplaats voor zijn elektrische grasmaaier (terwijl hij ons gras alleen water geeft en nog nooit heeft gemaaid, maar goed) en tuingereedschap.
De volgende dag kwam hij zijn geld voor de zak kunstmest ophalen. Maar we wisten niet zeker of de kunstmest wel veilig was voor konijnen. Nou, hij was al jaren tuinman en het was absoluut veilig. Hij gebruikte de blauwe korrels in de hele compound, ook in tuinen waar honden, katten en konijnen rondlopen.
Hij probeerde het nog met een grapje, ‘Ik koop een nieuw konijn als deze dood gaat,’ maar hij droop toch af. Ook al snapte hij duidelijk niet dat we ons druk maakten om een konijn. Inmiddels hebben we verhalen gehoord van cavia’s en schildpadden die dood zijn gegaan nadat er blauwe korrels waren gestrooid dus de tuinman mag terugkomen met een natuurlijke mestvariant! Ook al zal het wel elke keer onder protest zijn…
zondag 1 mei 2011
Weer eens wat anders dan een Landal GreenPark
Wie na het zien van de foto's zin heeft in een anders-dan-anders uitstapje: Banyan Tree Al Wadi.
donderdag 21 april 2011
Wilde dolfijnen in Oman
Oman grenst aan het noordelijkste Emiraat en is dus 'buitenland'. Aan de ene kant is het alsof je naar België of Duitsland gaat, maar ook weer niet omdat er geen vrije grensovergang is. Je moet een visumstempel halen en er zelfs voor betalen (wij als inwoners van Dubai dan wel weer een stuk minder dan toeristen, maar toch).
Tussendoor stopten we een paar keer om te snorkelen, te lunchen (ook traditioneel Arabisch) en om dolfijnen te bekijken. Die zijn natuurlijk wild, maar zwemmen vaak een stukje mee met de boten.
In ieder geval, de foto's spreken voor zich!
woensdag 20 april 2011
Geen druppel benzine
Het is misschien moeiljk te geloven, maar veel tankstations in Dubai en omstreken staan droog of vrijwel droog. In de Emiraten zijn drie ketens van tankstations en een daarvan heeft problemen met de toelevering van benzine; voor de tweede keer in een half jaar. Helaas is dat ook de keten met de meeste tankstations en, nog vervelender, de enige waar taxi's mogen tanken. Lastig! Naar verwachting is het probleem aan het eind van de week opgelost.
dinsdag 12 april 2011
Wat sluipt daar door de kamer?
maandag 11 april 2011
Hollands weer
Het begon gisteravond met stormachtige, harde wind, wat hier vrij gewoon is. Maar daarna begon het flink te onweren en te regenen, en dat is een stuk minder gewoon. In de bijna alweer anderhalf jaar dat we in Dubai wonen, hebben we nog maar twee of drie keer eerder onweer meegemaakt. Naar het dakterras dus! Omdat we aan de rand van Dubai wonen, zagen we de bliksem al van ver aankomen vanuit de woestijn.
Helaas maakt regen alles erg vies. De toch al niet al te schone auto's zagen eruit alsof iemand er een emmer modder over heen had gegooid. Toen we nog in ons vorige huis woonden, hadden we geen omkijken naar de auto's: de 'houseboy' van de buren maakte onze auto's elke week schoon. Nu is dat Sophies bijbaantje, maar ze heeft niet elk weekend tijd. Dus maar even de tuinslang erop. Ook veel ramen waren erg vies geworden. Gelukkig komt op maandag onze hulp in de huishouding, dus die kon aan de slag met een krant (ja, zo maken alle maids hier de ramen schoon; komt geen zeem of trekker aan te pas).
Verder zou Sophie voor het eerst na de lange, koude winter weer zwemles op school hebben. Dat kon niet doorgaan want er waren een paar palen bij het zwembad omgewaaid door de storm.
Het onweer bleek het begin van een grijze dag met af en toe regen. Het leek wel of we even in Nederland waren. Alleen klopte de temperatuur (30C) niet helemaal bij het Hollandse herfstweer. Je kunt niet alles hebben...
Helaas maakt regen alles erg vies. De toch al niet al te schone auto's zagen eruit alsof iemand er een emmer modder over heen had gegooid. Toen we nog in ons vorige huis woonden, hadden we geen omkijken naar de auto's: de 'houseboy' van de buren maakte onze auto's elke week schoon. Nu is dat Sophies bijbaantje, maar ze heeft niet elk weekend tijd. Dus maar even de tuinslang erop. Ook veel ramen waren erg vies geworden. Gelukkig komt op maandag onze hulp in de huishouding, dus die kon aan de slag met een krant (ja, zo maken alle maids hier de ramen schoon; komt geen zeem of trekker aan te pas).
Verder zou Sophie voor het eerst na de lange, koude winter weer zwemles op school hebben. Dat kon niet doorgaan want er waren een paar palen bij het zwembad omgewaaid door de storm.
Het onweer bleek het begin van een grijze dag met af en toe regen. Het leek wel of we even in Nederland waren. Alleen klopte de temperatuur (30C) niet helemaal bij het Hollandse herfstweer. Je kunt niet alles hebben...
donderdag 7 april 2011
DEAR!
Sophies school stond deze week in het teken van Het Boek. Een van de onderdelen van ‘book week’ was DEAR, wat staat voor ‘Drop Everything And Read’. Als er een speciale bel klonk, moesten de kinderen stoppen met wat ze aan het doen waren en gaan lezen. Ook thuis moesten ze zoveel mogelijk minuten lezen. Het doel was om met z’n allen 1 miljoen minuten te lezen. Omdat Sophies schoolcampus zoals de meeste scholen hier voor kinderen van 4 t/m 16 jaar is, zijn er veel leerlingen. Maar een miljoen minuten lezen is veel, zelfs met zo'n 700 leerlingen, dus of het streefgetal gehaald is…Sophie heeft in ieder geval haar best gedaan.
Een ander onderdeel van de boekenweek was dat de kinderen zich als hun favoriete boekkarakter mochten verkleden. Zie de foto’s voor de parade! Sophie was als heks verkleed (lichtgrijze tuniek).
woensdag 30 maart 2011
Zomertijd
'Zomertijd' heeft hier dus een minder positieve klank en heeft dus ook niets met de klok te maken. Maar het tijdsverschil met Nederland is een uurtje minder en dat is wel weer handig voor tv-programma's op BVN. En voor de echte hitte begint, gaan we in april nog een paar uitstapjes maken in 'eigen land'!
dinsdag 15 maart 2011
Het fatwa info centrum
Bij het woord fatwa denken veel mensen aan iets ernstigs: een heilige oorlog, een doodvonnis... Maar het is niet meer dan een advies dat een godsdienstgeleerde (de mufti) geeft, gebaseerd op de Koran/islam. Een moslim wil bijvoorbeeld weten of iets mag volgens de islam of wat de Koran over iets zegt. Dat kunnen vragen zijn als "Kan een mannelijke medisch student reanimatie oefenen op een vrouwelijke student?" of "Kan een moslim de dagen dat hij niet vast tijdens de ramadan 'inhalen' en wanneer dan?" De mufti zoekt het uit en doet een uitspraak.
In de Emiraten is sinds kort een heus fatwa informatie centrum. Daar zit een hele groep mufti's, al dan niet gespecialiseerd in bepaalde onderwerpen. Mensen met prangende vragen kunnen bellen of mailen. Handig, toch?
In de Emiraten is sinds kort een heus fatwa informatie centrum. Daar zit een hele groep mufti's, al dan niet gespecialiseerd in bepaalde onderwerpen. Mensen met prangende vragen kunnen bellen of mailen. Handig, toch?
donderdag 10 maart 2011
Een kwast of toch maar een hamer
Als je hier woont, word je soms een beetje cynisch. Zeker omdat we de laatste tijd in ons nieuwe huis veel gedoe hadden – en nog steeds hebben. Het probleem van het gele water is inmiddels opgelost (een roestende watertank, je gelooft het niet), maar werd een paar uur later opgevolgd door een lekkage in de badkamer. En nadat de aircomannen weer een uur hadden geprutst, krijgen we toch maar nieuwe motors. Volgens ons gaat het zo als er weer een nieuw groepje mannen uit Azië in Dubai arriveert. De baas zegt tegen de eerste twee: “Jullie worden loodgieter”, tegen de volgende twee “Jullie worden schilder, hier is een kwast” en tegen de volgende twee “Eh, gaan jullie maar huizen bouwen.” We hebben namelijk niet de illusie dat hier vakmensen werken. Maar de meesten doen hun best dus we zijn altijd vriendelijk en bieden maar weer het zoveelste flesje water aan.
We klagen weliswaar regelmatig op de blog over de gang van zaken in Dubai, toch is het erg prettig wonen. Zeker nu we weer ’s avonds zonder dikke trui buiten kunnen eten en we weer naar het zwembad in onze compound kunnen. De kraakheldere, luxe malls met winkels uit alle hoeken van de wereld zijn heerlijk, de vele eettentjes (en dure restaurants) aan het strand ook, de mogelijkheden voor weekendjes weg… En dat de inwoners uit allerlei landen komen is soms lastig, maar blijft bijzonder. Ook Sophie vindt het erg leuk dat haar vriendinnen uit allerlei landen komen.
We klagen weliswaar regelmatig op de blog over de gang van zaken in Dubai, toch is het erg prettig wonen. Zeker nu we weer ’s avonds zonder dikke trui buiten kunnen eten en we weer naar het zwembad in onze compound kunnen. De kraakheldere, luxe malls met winkels uit alle hoeken van de wereld zijn heerlijk, de vele eettentjes (en dure restaurants) aan het strand ook, de mogelijkheden voor weekendjes weg… En dat de inwoners uit allerlei landen komen is soms lastig, maar blijft bijzonder. Ook Sophie vindt het erg leuk dat haar vriendinnen uit allerlei landen komen.
vrijdag 4 maart 2011
Geel water
"Mama, de wc trekt niet goed door!" Je kijkt en inderdaad. Tegen beter weten in hoop je nog dat de maid de wc-pot niet goed schoongemaakt heeft. Maar het lichtgele water in de wasbak spreekt boekdelen en het is een feit: er komt sinds gisteravond gelig water uit onze kranen. Niet dat we douchen in een straal appelsap, maar inderdaad, de wc's zien eruit alsof degene die voor je was, vergat door te trekken. En als je de wasbakken laat vollopen, is het toch echt geen helder water.
Ach, dat kan er ook wel bij. De keukenkraan lekt -na een reparatie van een uur- weer en er is nog steeds iets mis met de airco, dus dit kan ook op het lijstje 'te repareren door de onderhoudsdienst'. 'Gelukkig' kennen we iemand in de wijk die hetzelfde probleem had, dus we kunnen meteen vertellen waaraan het ligt. Mits je het geluk hebt dat het onderhoudsmannetje redelijk Engels verstaat en spreekt, natuurlijk.
Ondertussen zijn er ook al protesten in Saoedie-Arabië; het komt dichterbij. Dus voor de zekerheid heeft de sjeik van Abu Dhabi aangekondigd veel geld te gaan steken in het verbeteren van de infrastructuur (fijn als je in de zomer electriciteit hebt voor de airco) in de vijf kleine Emiraten, waar de bevolking overigens aanzienlijk minder rijk is dan in Dubai en Abu Dhabi.
Ach, dat kan er ook wel bij. De keukenkraan lekt -na een reparatie van een uur- weer en er is nog steeds iets mis met de airco, dus dit kan ook op het lijstje 'te repareren door de onderhoudsdienst'. 'Gelukkig' kennen we iemand in de wijk die hetzelfde probleem had, dus we kunnen meteen vertellen waaraan het ligt. Mits je het geluk hebt dat het onderhoudsmannetje redelijk Engels verstaat en spreekt, natuurlijk.
Ondertussen zijn er ook al protesten in Saoedie-Arabië; het komt dichterbij. Dus voor de zekerheid heeft de sjeik van Abu Dhabi aangekondigd veel geld te gaan steken in het verbeteren van de infrastructuur (fijn als je in de zomer electriciteit hebt voor de airco) in de vijf kleine Emiraten, waar de bevolking overigens aanzienlijk minder rijk is dan in Dubai en Abu Dhabi.
maandag 28 februari 2011
Lente
Het was weer even wennen: de afgelopen dagen liep de temperatuur in ons zandlandje 's middags op tot maar liefst 35C. De fleece vesten kunnen weer de kast in. Alhoewel...later in de week daalt het kwik weer tot een aangename 25C, met bijbehorende nachttemperaturen van zo'n 17-18C. En het regenseizoen is nog niet voorbij. We zijn er deze winter erg goed vanaf gekomen, maar het kan nog flink gaan regenen. Toch lijkt de lente begonnen.
Ondertussen komt de onrust in het Midden-Oosten dichterbij. We wilden eind maart een weekendje naar Oman gaan, maar wachten toch maar even af hoe de protesten zich daar verder ontwikkelen. Ook een midweek Beiroet hebben we maar even in de ijskast gezet... Dat de onrust overslaat naar de VAE lijkt ons overigens nog steeds erg onwaarschijnlijk. De politieke en economische situatie hier is heel anders. Maar ja, we zien het wel...
Ondertussen komt de onrust in het Midden-Oosten dichterbij. We wilden eind maart een weekendje naar Oman gaan, maar wachten toch maar even af hoe de protesten zich daar verder ontwikkelen. Ook een midweek Beiroet hebben we maar even in de ijskast gezet... Dat de onrust overslaat naar de VAE lijkt ons overigens nog steeds erg onwaarschijnlijk. De politieke en economische situatie hier is heel anders. Maar ja, we zien het wel...
donderdag 24 februari 2011
Toerist in eigen land
We hebben weer logees over de vloer, dus mogen ook wij weer typisch toeristische dingen doen. Anders komt het er niet zo snel van. En je wilt als resident natuurlijk niet voor een toerist aangezien worden, stel je voor!
Deze week hebben Domiens vader, broer en ons oudste nichtje het koude Nederland even ingeruild voor het aanzienlijk warmere en zonnigere Dubai. Dus hebben ook wij weer mogen genieten van onder meer een dinner in the desert, compleet met ritje op een kameel, waterpijp, buikdanseres enzovoort (zie ook: Varen in de woestijn).
Sophie en nichtje Julia zijn naar waterpretpark Wild Wadi geweest en natuurlijk naar KidZania, dat kon echt niet in het rijtje dingen-doen-in-Dubai ontbreken! En voor de oudere gasten stond het 'oude' (hahaha) gedeelte van Dubai en de moskee in buur-Emiraat Abu Dhabi op de lijst.
Nu nog een paar bekende malls en de Burj Khalifa (hoogste toren ter wereld) bezoeken, dan hebben onze gasten -en wij- heel wat van Dubai gezien.
Deze week hebben Domiens vader, broer en ons oudste nichtje het koude Nederland even ingeruild voor het aanzienlijk warmere en zonnigere Dubai. Dus hebben ook wij weer mogen genieten van onder meer een dinner in the desert, compleet met ritje op een kameel, waterpijp, buikdanseres enzovoort (zie ook: Varen in de woestijn).
Sophie en nichtje Julia zijn naar waterpretpark Wild Wadi geweest en natuurlijk naar KidZania, dat kon echt niet in het rijtje dingen-doen-in-Dubai ontbreken! En voor de oudere gasten stond het 'oude' (hahaha) gedeelte van Dubai en de moskee in buur-Emiraat Abu Dhabi op de lijst.
Nu nog een paar bekende malls en de Burj Khalifa (hoogste toren ter wereld) bezoeken, dan hebben onze gasten -en wij- heel wat van Dubai gezien.
zondag 13 februari 2011
Het moet niet gekker worden
We zijn veel gewend in Dubai en kijken dus niet snel meer ergens van op. Maar wat een bank nu gaat introduceren...
Er komt een creditcard exclusief voor Emirati (de lokale bevolking). Met services gericht op hun behoeften, zoals aankopen gratis laten bezorgen, gratis koeriersdiensten, ‘twee halen, een betalen’ voor traditionele kleding, korting op vluchten in de Golfregio enzovoort. Maar volgens de bank is het allermooiste aan de Simply Emirati creditcard –hou je vast- “dat gebruikers elke keer als ze de kaart gebruiken een gevoel van trots krijgen en het is alsof ze met de vlag zwaaien”.
Waar blijft de Simply Orange creditcard, Nederlandse banken? Of zou een creditcard exclusief voor mensen met de Nederlandse nationaliteit niet zo goed vallen?
Er komt een creditcard exclusief voor Emirati (de lokale bevolking). Met services gericht op hun behoeften, zoals aankopen gratis laten bezorgen, gratis koeriersdiensten, ‘twee halen, een betalen’ voor traditionele kleding, korting op vluchten in de Golfregio enzovoort. Maar volgens de bank is het allermooiste aan de Simply Emirati creditcard –hou je vast- “dat gebruikers elke keer als ze de kaart gebruiken een gevoel van trots krijgen en het is alsof ze met de vlag zwaaien”.
Waar blijft de Simply Orange creditcard, Nederlandse banken? Of zou een creditcard exclusief voor mensen met de Nederlandse nationaliteit niet zo goed vallen?
maandag 7 februari 2011
Ons nieuwe huis (eindelijk!)
Deze keer geen vakantie (helaas) of verhuizing (gelukkig) die we als smoesje kunnen gebruiken voor het feit dat het zo lang stil was op de blog.
We hadden afgelopen week bezoek uit Nederland, Yvonnes moeder was in Dubai. Maar we zullen ons leven beteren en -tot de volgende logees zich over twee weken aandienen- vaker nieuwe stukjes plaatsen.
Om te beginnen nu eindelijk een paar foto's van ons nieuwe huis. De bovenste twee foto's zijn van de voorkant; de kamer met het balkonnetje en de ronde ramen is Sophies kamer. De andere zijn van de achterkant, de woonkamer en de family room (met streepjesbank en Barbie-huis). Tommie is ook al helemaal gewend aan de nieuwe tuin.
Volgers van het eerste uur kunnen zich misschien nog herinneren dat we ons in ons eerste huis verbaasden over de vele (licht)schakelaars (Waar zit het lichtknopje?!). Nadat we in ons nieuwe huis een groepje lichtschakelaars drie weken lang over het hoofd hadden gezien (en het even duurde voor we wisten waar die eigenlijk voor waren), konden we het niet laten en hebben we ze maar geteld. Het zijn er 47 in totaal, voor alle vaste binnen- en buitenlampen. En daar zijn de schakelaars voor de vijf water heaters, diverse airco's en vele stopcontacten natuurlijk nog niet bijgeteld. Ook vinden we drie achterdeuren wel wat veel...
Abonneren op:
Posts (Atom)