Rijden in Dubai - wie durft?

Een keer in de zoveel tijd is het 'hot' nieuws in Dubai. Ingezonden brieven stromen binnen en de discussies laaien weer op. Het blijft een populair onderwerp: autorijden in Dubai.

De overheid heeft namelijk bekend gemaakt dat het aantal slachtoffers/ongelukken niet is gedaald, ondanks de strengere controles en een campagne. Dat dat laatste niet ging werken, wisten we van tevoren wel. Maar je ziet inderdaad meer patrouilleauto’s van de politie op de weg.

In de VAE gebeuren relatief veel verkeersongelukken, dus aan de ene kant geven zulke krantenberichten geen fijn gevoel. We zitten veel op de weg: naar school, naar kantoor, naar de supermarkt, naar het winkelcentrum… En je ziet de gekste dingen gebeuren (zie: Je weet niet wat je ziet).

Aan de andere kant zijn het vaak mensen die te hard rijden en daardoor tegen een vrachtwagen knallen of uit de bocht vliegen. En de gordel niet om hebben, natuurlijk… Te hard rijden is een groot probleem hier. De boetes zijn best hoog, maar dat schijnt niet te helpen. Ook bellen of sms’en tijdens het rijden is hier heel populair.
Een ander probleem is dat veel mensen kennelijk niet weten waar de spiegels en richtingaanwijzers voor zijn. Ze rijden alsof ze op een verlaten zandweggetje zijn.
Derde probleem is dat er ook mensen zijn -in de spreekwoordelijke Nissan Sunny of Toyota Yaris*, al dan niet met een aantal deuken in de bumpers- die met 90 of 100 km per uur op de 4e of 5e baan (veel wegen hier hebben 6 banen aan elke kant) rijden, terwijl de meeste andere weggebruikers minimaal 120 rijden. En dus links en rechts gaan inhalen.

Maar ondanks dat voelen we ons toch wel veilig op de weg. Je leert anticiperen als de beste. Op basis van het merk en type auto kun je zelfs vaak al inschatten hoe de bestuurder zich gedraagt op de weg. We rijden zoveel mogelijk rechts, zodat je de uit de buurt blijft van snelheidsduivels, bumperklevers en slakken. En rijden liever niet direct naast een auto, want wie weet hangt de chauffeur net aan de telefoon waardoor hij/zij gaat slingeren. Ook is het oppassen geblazen in de buurt van witte pick-uptrucks: die zijn berucht.

Verder ga je er op rotondes van uit dat niemand zich aan regels houdt. Dus de auto die een 'kwart' voor jou de rotonde oprijdt, gaat waarschijnlijk op de binnenste baan rijden om vervolgens vier banen over te steken om rechtsaf te kunnen gaan. Of de auto die rechts van je staat te wachten, wil ongetwijfeld ook driekwart rond en snijdt je dus af om op de ‘goede’ baan te komen.

Maar als je goed oplet en rustig rijdt, zie je dat allemaal lang van tevoren aankomen. En af en toe ‘vergeten’ dat jij voorrang hebt, helpt ook om aanrijdingen te voorkomen.

* mensen die in Dubai wonen weten waarom; het zijn nou eenmaal vaak de bestuurders van zulke auto’s die dat doen… verder niets mis mee, hoor.

Vogelvoederplaats

Wat we in de winter in Nederland deden, doen we nu in de zomer in Dubai: vogeltjes voeren. De vogels lijden zichtbaar onder de hitte en rusten uit op de hekjes van onze (Franse) balkons. Daar is niet alleen schaduw, maar ook is het vlak bij de ramen koeler door de airco binnen.

We leggen broodkruimels neer en zetten bakken water klaar voor het gevleugelde bezoek. De vogels zijn er blij mee, alleen zitten de balkons onder de vogelpoep. Maar ja, we helpen wel de beestjes door de ergste zomerhitte heen. En het is natuurlijk gezellig, al die vogeltjes voor het raam!

Geduld is een schone zaak

Iedereen is weer naar school of aan het werk na de zomervakantie en feestdagen, dus het is weer druk op de weg en in de winkels. Het is wel nog behoorlijk warm, maar zeker 's ochtends en 's avonds is het duidelijk koeler dan een paar weken geleden. De airco staat dus nog wel regelmatig aan, overdag en zeker ’s nachts in de slaapkamers.

Aan de ene kant zijn we erg blij dat we centrale airco in huis hebben - het is noodzakelijk - maar aan de andere kant zijn we er helemaal niet zo blij mee. Want airco's moeten onderhouden worden en kunnen kapot gaan. Of koelen gewoon niet goed. Zeker hier in Dubai. Af en toe een onderhoudsbeurt verkleint de kans op problemen, verlaagt vaak de elektriciteitsrekening en zorgt ervoor dat de airco koele lucht blaast i.p.v. lauwe.

Dus het werd tijd om een servicebeurt te regelen. Hoe zoiets gaat? Je belt voor een afspraak, maar wilt eerst nog wat informatie. "Wordt het gasniveau van de units gecheckt?" "U kunt cash of met een cheque betalen." Tja, dat was niet de vraag. Dan het maken van de afspraak. "Kan het zaterdag?" "Nee, niet zaterdag, dan zijn we niet thuis. Kom maar zondag." Een halve minuut later: "Kan er zaterdag iemand langskomen voor de aanbetaling?" Eh, nee dus..."Wat is uw mobiele nummer?" "xxx" "En uw adres?" "We hebben al een paar keer eerder jullie over de vloer gehad. Kunt u het adres niet even opzoeken via het nummer?" Als je hier bijvoorbeeld een taxi bestelt of de krant belt over de bezorging, zien ze meteen je naam en adres voor zich op het scherm – erg gemakkelijk en het scheelt veel tijd. "Ja. Wat is uw adres?" "Nou, ik zei net, kunt u het telefoonnummer niet opzoeken in het systeem?" "Oké. Wat is het nummer van uw villa?" Diepe zucht. Dan toch maar spellen en hopen dat ze het goed opschrijven. En afwachten of er donderdag inderdaad iemand langskomt.
Geduld is een schone zaak en iets wat je nodig hebt als je in Dubai woont.

Terug in Dubai

Zo, we zijn weer terug in het -na alle regen en lage temperatuur in Nederland- toch wel erg hete en vochtige Dubai. Maar we zijn weer helemaal gewend en konijn Tommie hupt vrolijk rond in huis. Bij thuiskomst donderdagavond vielen we wel om van de hitte (het was in huis 36 graden) dus eerst moest de airco een paar uur aan voordat we naar bed konden, maar tijdens onze afwezigheid had er in ieder geval geen explosie van ongedierte (zie: 'Kakkerlakken') plaatsgevonden. Ook was het riool niet verstopt, zoals vorig jaar (zie: 'Home sweet home?').

Domien ging zondag weer aan het werk. ‘s Middags kondigde het ministerie aan dat iedereen werkzaam in het bedrijfsleven woensdag en donderdag vrij zou zijn i.v.m. Eid Al-Fitr, het Suikerfeest. Maar maandagavond zaten we vol verwachting achter de laptop. In dit deel van de Arabische wereld was namelijk onduidelijkheid ontstaan over de exacte datum van de laatste dag van ramadan. Zou het nou maandag of dinsdag worden? Dus kwam maandagavond in Saudi-Arabië een comité bijeen, wachtend op een bepaalde stand van de maan. En toen was daar, op maandagavond 8 uur, het verlossende woord: dinsdag was de eerste dag van het Suikerfeest. En dus een onverwachte vrije dag voor Domien. Domiens werkgever was zo aardig om de donderdag ook vrij te geven.

In sommige islamitische landen en ook in West-Europa wordt voor het gemak lang van tevoren een datum geprikt voor het begin en einde van ramadan. Het gaat toch maar om een paar dagen verschil. Maar hier luistert het nauw en weet je soms pas een dag van tevoren of de volgende dag een feestdag, en dus een vrije dag, is. Of dat je toch geen vrij hebt: vorig jaar november besloot de overheid plotseling een feestdag te verschuiven van dinsdag naar zaterdag...weg vrije dag!