Geen krant

Je kijkt naar buiten op een (zoals meestal hier) mooie zaterdagochtend en er ligt geen krant voor de deur. Ook niet onder de auto’s in de carport, niet in de bosjes van het plantsoen, niet per ongeluk bij de buren... Nou ja, kan gebeuren. Maar als je de volgende dag ook misgrijpt, ga je maar eens bellen naar de afdeling Distributie.

Op basis van je telefoonnummer zoekt de dame aan de andere kant van de lijn je gegevens erbij. Handig. De wijk klopt, de straat klopt, maar het huisnummer niet. Nee, we wonen niet op nummer 2. En nee, we zijn niet net verhuisd. Sterker nog, we wonen al meer dan een jaar in dit huis en de krant wordt altijd op tijd bezorgd.
Oké, belooft de dame, de kranten worden nabezorgd.

Een half uur later gaat de telefoon. Uit de bijna onverstaanbare woordenbrij pik je de essentiële woorden: de naam van de krant, no newspaper, 2. Nee, we wonen niet op nummer 2 en hebben er ook nooit gewoond. Echt niet.
Niet meer dan vijf minuten daarna wordt er aangebeld. Voor de deur staat een man met twee kranten onder zijn arm. Hij wijst ondertussen naar het huis op nummer 2. Zonder goed te verstaan wat hij allemaal zegt, herhaal je weer je verhaal. En bedankt hem vriendelijk.

De volgende dag lag de krant weer netjes (figuurlijk, dan) voor de deur.
En het grappige is, toen we net verhuisd waren hadden we hetzelfde probleem, geen krant. Na een paar dagen gingen we toch maar eens bellen. Wat bleek: de krant was wel vanaf de dag van onze verhuizing bezorgd. Alleen niet bij ons. De bewoners van nummer 2 konden gratis de krant lezen!