In klederdracht in de rij

De laatste tijd was er veel te doen over de verplichte identiteitskaart voor inwoners van de Emiraten. Wij hadden dat al een tijdje terug geregeld (zie: chaos in de Emiraten), maar veel mensen nog niet. De deadline was 31 december en het was onduidelijk wat er zou gebeuren als je op die datum je ID card nog niet in handen had. Een boete? Niets meer kunnen regelen? Niemand die het wist.

In de kranten stonden verhalen van mensen die om 2.00 uur 's nachts voor de deur van een van de kantoren stonden, om zo stipt 8.00 uur een felbegeerd nummertje te bemachtigen. En om vervolgens rond 10.00 uur weer naar huis te gaan omdat de nummertjes op waren.

En toen werd ineens gecommuniceerd dat mensen in hun klederdracht moesten komen. Want dat staat goed op de foto. Maar ja, om dat te weten moet je wel een krant lezen. En veel inwoners kunnen niet of nauwelijks lezen, laat staan een Engelstalige krant. Overigens mochten westerlingen gewoon in pak komen, dus geen Lederhosen, sombrero’s of Frau Antjes in de rij.

Maar ineens kwam het verlossende woord. De Emirati (lokale bevolking) hebben nog zes maanden de tijd om de ID card te regelen. En expats? Tja, dat is niet helemaal duidelijk. Maar als je 'm op 1 januari niet hebt, is het niet zo erg. Waarschijnlijk.

Fashion shoot

Sophie mocht vandaag even fotomodel zijn. Het Nederlandse kinderkledingmerk Kiddo ging foto's maken van (een gedeelte van) hun nieuwe zomercollectie. En waar kan dat beter dan in Dubai met zon, zee en strand? De locatie was een van de 'resort hotels' aan de kust van Dubai met park, privé strand, park, speeltuin etc. Dus ook leuk voor de ouders en ideaal voor de kinderen om tussendoor te spelen.
Sophie poseerde als een volleerd model en mocht de kledingsetjes houden, wat ze helemaal super vond.De foto's staan half januari op de website (http://www.kiddo.nl/) en dan komt ook de brochure uit. We zijn benieuwd!

Koud weekend

De temperatuur is ook in Dubai aan het dalen, maar afgelopen weekend was wel extra koud voor ons. Vooral voor Sophie, dan.

Vrijdagochtend had ze een verjaardagsfeestje in Ski Dubai, ofwel 1,5 uur spelen in de (echte) sneeuw. In Ski Dubai is het -3C dus iedereen krijgt een skipak aan.

En zaterdag zijn we naar Wild Wadi geweest, een van de waterpretparken hier. Het was niet druk en dat hadden we kunnen weten: er waren vrijwel alleen toeristen. Het is namelijk eigenlijk te koud voor ons inwoners: het was 's middags 'maar' 28-29C. Dat klinkt misschien nog best warm, maar als je in een nat badpak loopt valt dat tegen. En de wind kan hier in de winter ook wel fris zijn, geen zwoel zomerbriesje zoals in Nederland op warme zomerdagen. Maar toch, onze lichamen hebben zich inmiddels aangepast aan een wat ander klimaat.

Inmiddels staat onze kerstboom en ook zijn de winkelcentra, hotels etc. al helemaal in kerstsfeer. Best gek eigenlijk: ruim 5% van de inwoners van Dubai viert het; de rest hangt een ander geloof aan. Maar die 5% bestaat grotendeels uit westerlingen, en daar zit het geld...

Zie de maan schijnt door de palmbomen

Ook al krijgen we door het mooie weer niet echt een sinterklaasgevoel, we hoeven ons in ieder geval nooit zorgen te maken of "de Sint wel kan komen" vanwege het weer. Geen sneeuw, hagel of storm voor Sinterklaas en de Zwarte Pieten. Bovendien schijnt de maan hier altijd door de bomen.

Afgelopen vrijdag zijn we naar het sinterklaasfeest van de Nederlandse Vereniging geweest (foto: Sophie treedt op met haar klasgenootjes van de Nederlandse school)). En vanavond vieren we natuurlijk pakjesavond! Sophie had vandaag vrij* dus we gingen vanmiddag ook even naar het zwembad. En dat is helemaal gek op 5 december!

* Sophie had vandaag vrij. Het zit zo: afgelopen donderdag was het dus National Day en dat is een officiële vrije dag; ook Domien had vrij. Dinsdag 7 december is de islamitische Nieuwjaarsdag, ook een officiële vrije dag. Maar.... tot ieders grote verbazing kondigde de regering vorige week ineens aan dat niet dinsdag 7, maar zaterdag 4 december een vrije dag zou zijn vanwege Nieuwjaar. Dat is voor veel mensen natuurlijk al een vrije dag en Domien had er dus niets aan. Bovendien kunnen Islamtische inwoners niet op de juiste dag de jaarwisseling vieren. Maar scholen en overheidsinstanties waren ook vandaag, zondag, nog dicht. Die hebben dus wel een extra vrije dag...

National Day

Afgelopen donderdag, 2 december, was National Day in de VAE. Op die dag vieren Emirati -en expats- het ontstaan van de VAE, alweer 39 jaar geleden. Of slechts 39 jaar geleden, als je ziet wat er in die tijd bereikt is: van wat haventjes en woestijnen tot moderne, grote steden.

Op National Day zijn er allerlei festiviteiten, gebouwen en huizen zijn verlicht of versierd in de nationale kleuren en ook sommige auto's zijn met verf, vlaggen, foto's van de sjeik enzovoort opgeleukt. Wij zijn 's avonds even naar een winkelcentrum geweest, waar onder meer optredens waren van tradionale dans- en muziekgroepen. Buiten langs de verlichte kade, dus dat was wel heel sfeervol.

Op de foto staat Domiens kantoorgebouw dat verlicht was in de nationale kleuren.

Zie ginds komt de stoomboot...

Sinterklaas is gisteren aangekomen in Dubai. Echt in een boot, zoals het hoort.


Het was wel een beetje gek: geen winterjassen, mutsen of paraplu's. Terwijl op de achtergrond "Zou de goede Sint wel komen, nu hij het weer zo lelijk vindt" klonk, stonden wij in T-shirt te wachten op Sinterklaas en de Zwarte Pieten. Het was wel heel gezellig en Sophie vermaakte zich natuurlijk prima met haar vriendinnen.



De intocht haalde zelfs de krant: Youngsters welcome Sinterklaas to Dubai
Op de foto in de krant staat Sophie vooraan (paarse pet).






Via de Nederlandse Vereniging hadden we pepernoten, gevulde speculaas, banketstaven enzovoort besteld. Smaakt ook met 25C prima!

Vestjesdag

In Nederland kennen we 'rokjesdag', in Dubai hebben we 'vestjesdag'. Beide dagen betekenen hetzelfde: het begin van lekker zomerweer!

Toen we vorig weekend laat thuiskwamen van onze vakantie, was het echt te koud voor alleen een T-shirt. En Sophie heeft sinds deze week haar uniform weer uitgebreid met haar vestje. Vóór de vakantie was het 's morgens nog warm genoeg voor korte mouwen, nu is het met 19-20 C echt te koud en dragen we vestjes. Die vanaf een uur of 9 niet meer nodig zijn tot een uur of 6. Hoewel...in de schaduw blijft het soms fris.
Vestjesdag luidt ook het begin in van de periode dat de temperatuur niet meer boven de 30 C komt. Nog steeds niet echt koud genoeg om goed in Sinterklaas- en kerststemming te komen, maar we (en de winkels!) doen ons best.

Weer thuis

Het was even stil op Woestijnbloem want we waren vorige week in Bangkok. Sophie had een week vakantie vanwege Eid al Adha (offerfeest). Ideaal om eens een stukje Thailand te bekijken, en vooral om Ronald (Yvonne's broer) en Stephan te bezoeken. En de drukte in Dubai te ontlopen. Tijdens Eid komen namelijk veel mensen uit de omringende landen naar Dubai om te feesten en -natuurlijk- te shoppen. Hoewel we ook heel wat locals op het vliegveld en in ons vliegtuig zagen.

We hebben zelf veel gewinkeld in de mooie malls en markten van Bangkok en zijn dan ook teruggekomen met allerlei mooie, grappige en leuke spulletjes en kleren. Domien heeft zelfs twee pakken laten maken.

Ook hebben we veel tempels bezocht, de ene nog mooier en kleurrijker dan de andere.

Natuurlijk kon een ritje op een olifant niet ontbreken, zijn we naar een krokodillenshow geweest en hebben we héérlijk gegeten. Behalve op een olifant, hebben we ook in een tuk tuk-brommer gezeten (en dwars door Bangkok gescheurd...) en in een waterbus de skyline van Bangkok bewonderd.

Hoewel het lekker was om er even tussenuit te zijn, was een week eigenlijk veel te kort. Maar we vonden het geweldig dus we gaan zeker nog een keer.

Happy Diwali

Ja, we feesten maar door in de VAE! Halloween is nog maar net achter de rug en het is alweer Diwali.

Toen we gisteravond door onze wijk liepen, leek het even alsof de eerste kerstverlichting alweer opgehangen was. Maar het was de vooravond van Diwali, het 'Feest van de lichten'. Het is het belangrijkste feest in het hindoeïsme. Mensen versieren hun huis en tuin met lichtjes, gaan op bezoek bij familie en steken vuurwerk af.

Eigenlijk is het vijf dagen feest. De eerste dag is Dhanteras, dan kopen mensen goud en zilver (voor elkaar). De tweede dag is Narak Chaturdasi, op die dag doodde Krishna de 'duivel' Narakasur. De belangrijkste en derde dag is Diwali, dit jaar op 5 november. Mensen doen dan de Lakshmi pooja, het aanbidden van de godin Lakshmi. De vierde dag is nieuwjaarsdag. En de vijfde dag tenslotte is Bhai Dooj: zussen bidden voor een lang & gelukkig leven voor hun broers.

En als Diwali weer afgelopen is, gaan we echt los in Dubai. Over anderhalve week begint Eid al-Adha, het Offerfeest. Begin december vieren we ‘National Day’ en islamitisch Nieuwjaar. En laten we vooral onze eigen Sinterklaas niet vergeten, die natuurlijk ook naar Dubai komt!

Happy Halloween

Je zou het misschien niet verwachten, maar ook in Dubai wordt aan Halloween gedaan: meegewaaid met de expats uit Amerika en Groot-Brittannië.

Een paar jaar geleden waren we vlak voor Halloween in New York. Toen had Sophie al uitgebreid kennisgemaakt met dit feest. Echt overal hing versiering: metershoge spoken, heksen enzovoort. Vergeleken met de Verenigde Staten is het in Dubai natuurlijk heel kleinschalig. Hier en daar zijn huizen versierd en kinderen gaan verkleed langs de deuren voor het bekende 'trick or treat'.

In ieder geval vierde Sophie dit jaar haar eerste Halloween. In onze wijk werd er niet veel aan gedaan, dus ze ging naar een vriendinnetje dat woont in een wijk waar wel veel activiteit was. En verkleed als heksjes hebben ze heel wat snoep opgehaald (zie foto voor Sophies berg snoep). Soms werd er iets in het tasje gestopt en soms mochten ze zelf een graai doen in een grote mand vol snoep. We hoeven tot 31 oktober 2011 geen snoep meer te kopen!

De Emiraten rouwen

Woensdagochtend in de auto: geen vertrouwd geklets en leuke muziek op onze favoriete radiozender maar Arabisch gezang zonder muziek. Even een andere zender proberen. Nee, ook daar geen meezinghits uit de jaren 80, Indiase muziek of ‘Arab rock’. En ook geen verkeersinformatie.
Alle evenementen en feesten worden afgelast en even is er sprake van dat de scholen en kantoren op donderdag gesloten zijn.

Wat is er aan de hand in Dubai?

Sjeik Saqr Bin Mohammad Al Qasimi, heerser van het kleine Emiraat Ras Al Khaimah, is woensdagochtend overleden. En nu zijn de Emiraten in rouw. Dat betekent een week lang geen muziek op de radio, alleen Arabisch gezang. Of juist klassieke muziek en instrumentale versies van bekende ballads. De kranten staan vol paginagrote advertenties van bedrijven die de familie van de overleden sjeik condoleren. Ook zijn de Arabische tv-zenders min of meer uit de lucht. En zijn dus alle evenementen, festivals, wijkfeesten (ook de onze), concerten enzovoort uitgesteld.

Smaak!

Over smaak valt niet te twisten. Tot voor kort waren we het helemaal eens met dit fraaie Hollandse gezegde. Mooi lelijk is niet lelijk. En sommige dingen zijn zo lelijk dat ze mooi worden. Of camp.

Nu houden wij zelf niet zo van strak en modern. Onze stijl is meer eclectisch en een beetje (Arabische/Indiase) kunst & kitsch moet kunnen: zie onze mix van moderne, Hollandse kunst met houten kameeltjes en gekleurde glazen lantaarns. En er is niets mis met prachtig beschilderde Indiase kasten of de traditionele Arabische stijl van inrichten.

Maar wat je in de gemiddelde meubelzaak in Dubai ziet…. Er zijn natuurlijk de wat hippere woonwinkels die zich met name op de westerse expats richten. Maar de doorsnee meubelwinkel is een mix van mooie dingen, gaat-wel-dingen en lelijke dingen. En dan niet zomaar lelijk, maar echt spuuglelijk. Van goudkleurige leren bankstellen met bijpassende koffietafels tot zwaar bewerkte bedden bedekt met glinsterstenen en sierlijke krullen, compleet met bijpassende nachttafeltjes. Banken, bedden, stoelen, vazen, potten enzovoort die bijna pijn doen aan je ogen, zo lelijk zijn ze. En toch blijf je er naar kijken.

Eindelijk herfst

De temperatuur kruipt ‘s middags nog steeds omhoog tot een graad of 35. Maar het is herfst, dus de winkels staan vol met tuinmeubels, barbecues, parasollen enzovoort. We missen natuurlijk wel het echte herfstgevoel: gezellig binnen in de warmte terwijl buiten de regen tegen de ramen tikt, warme chocolademelk met slagroom...Hoewel ook wij in het weekend maar eens de grote bergen bruine bladeren uit de tuin gingen halen (zie foto). Die zijn in de zomer door de hitte van de bomen gevallen. De bomen worden nu in de herfst juist weer mooi groen en krijgen meer bladeren. Eigenlijk is de herfst hier dus de lente in Nederland.
Ook staan de eerste kerstspullen al in de winkels. En dat is best gek als het buiten nog heel warm is.

Gisteravond hebben we hutspot met (eindelijk gevonden!) rookworst gegeten. Maar zo’n Hollands wintergerecht eten in korte broek en mouwloos shirt kan eigenlijk niet. Daar hoort een vest en een spijkerbroek bij. Dus de airco gaat de volgende keer even niet op 25C maar op 21C; lekker koud!

De man met de baard

Are you all right, my dear? You’re doing great, my dear. Oh, does that hurt, my dear? I’m so sorry, my dear. One more minute, my dear.

Dit gaat niet over Hyacinth Bucket uit Keeping Up Appearances of een ander oer-Brits dametje op leeftijd. Ook niet over ‘Queen Elizabeth’ die ons Dubaianen eind november komt verblijden met een bezoek. Verkeerde koningin, dus we hoeven niet op pad met vlaggetjes. Hoewel…het is natuurlijk wel de koningin van Sophies geboorteland. We zijn hier sowieso wat patriottischer: koffie drinken we het liefst uit onze mokken met Delfts blauwe motiefjes, we kijken erg uit naar de bestelde pepernoten en banketstaaf, en de rood-wit-blauwe schorten zijn favoriet.

Bovenstaande uitspraken zijn van een man met een lange, woeste baard. Die niet zou misstaan in een film van Pippi Langkous, als zeerover uit een ver land. Maar in plaats van een ooglapje, een gerafelde broek en verkleurd shirt, draagt hij een witte jas en een veiligheidsbril. Het is namelijk onze zeer sympathieke tandarts. Hij ziet eruit als een grote Pakistaanse imam maar -geboren en getogen in Engeland- praat Britser dan de meeste Britten. En om de zin zegt hij iets als: ”Are you all right, my dear?” Hij kletst aan een stuk door: over Dubai, over tandartsen maar ook over zijn favoriete Nederlandse voetballers en zijn kinderen. Maar hij vraagt ook van alles, dus bij de volgende Nederlandse patiënt heeft hij weer genoeg nieuw materiaal om een half uur te kletsen…

Indengels

Gisteravond keken we naar een tv-programma over India. Als iemand iets in het Engels zei, verscheen de Engelse ondertiteling in beeld. Maar wij konden het gemakkelijk verstaan. We merken dat we inmiddels gewend zijn aan Engels met een (zwaar) Indiaas of Pakistaans accent. Of Filipijns; de meeste customer service-medewerkers komen daar vandaan.

Toen we net in Dubai woonden, was dat nog weleens lastig. Toen moest er regelmatig iets afgeleverd/gerepareerd/aangesloten/omgewisseld worden, waarvoor afspraken gemaakt moesten worden. Nadat je voor de derde keer moet vragen of iemand wil herhalen wat hij zei, wordt dat best genânt. Je probeert het dan nog met bijvoorbeeld “Sorry, de verbinding is heel slecht. Kunt u het nog een keer herhalen.” En dan maar hopen dat je een paar essentiële woorden verstaat, zoals de dag en, met een beetje mazzel, het tijdstip. Of “10 uur” dan voor, om of na 10 uur is, bleef gissen. Ook Domien had het wel eens lastig omdat veel van zijn klanten uit India of Pakistan komen. Natuurlijk spreken die aanzienlijk beter Engels dan de gemiddelde klusjesman of chauffeur, maar toch.

Inmiddels maken we ons er ook niet meer druk om en kennen de trucjes. In de woordenbrij herken je altijd wel een paar woorden en dan herhaal je net zolang je vraag, tot ze ja of nee zeggen. “Blablablabla”. “Jullie komen morgen?” “Blablabla” “Dus jullie komen morgen?” “Ja”. “Hoe laat?” “Blabla 12 uur bla” “Om 12 uur?” “Blabla” “Morgen om 12 uur?” “Ja” “Voor of na 12 uur?” “Blablabla” “Ok, tot morgen”. Op dat moment geven we het meestal op en zien we wel of en hoe laat er iemand komt. Ook al zeggen ze dat ze voor 12.00 uur komen, dan kan het zomaar 20.00 uur worden. En het komt voor hen ook niet zo nauw. Geef je bijvoorbeeld netjes door dat je voor 9 uur niet thuis bent of ‘s middags pas na 15.00 uur, dan komen ze gerust juist op die tijden. Of ga je op vakantie en bel je om te zeggen dat je even geen waterflessen hoeft...juist.

Wat lastiger kan het worden als je de richting vraagt aan een security guard. Eerst kijk je nog vertwijfeld om je heen. Staat er iemand achter je auto? Hij praat toch niet Hindi tegen jou? Maar dan herken je ineens “left” in het verhaal dat hij tegen je opsteekt en herhaal je langzaam en duidelijk articulerend de essentiële woorden. En rijd je maar weg, op de gok je weg vervolgend en balend dat je de navigator niet bij je hebt.

We kunnen er nu wel om lachen. Bovendien is het voordeel van de grote Indiase gemeenschap natuurlijk het zeer ruime assortiment Indiaas eten in de supermarkten. En prachtige, handgeborduurde Indiase wandkleden die bijna niets kosten (zie foto’s voor onze nieuwste aanwinsten).

Het verband tussen Geert Wilders en speculaasjes

We volgen met interesse en vooral verbazing de politieke ontwikkelingen in Nederland. Via internet vooral, want in de lokale media is op het moment vooral veel aandacht voor de puinhoop rond de Commonwealth Games in India. Maar af en toe verschijnt er iets in de krant of op tv over Geert Wilders, in de trand van “Anti-islampartij aan de macht in Nederland”.

In de VAE is het eenvoudig: er valt niets te stemmen en heb je geen werk of doe je iets verkeerds, dan word je gewoon het land uitgezet. We respecteren uiteraard het kiesrecht in Nederland en ook ieders politieke voorkeur. Maar prettig is het niet als je in islamtisch land woont, terwijl in je thuisland iemand als Wilders in de regering komt (zo ziet de rest van de wereld het tenminste). In 2000, net verhuisd naar Londen, maakten we ook al van een afstand de roerige opkomst en ondergang van Pim Fortuyn mee. En nu dus weer dit.

Toen er een paar jaar geleden zoveel te doen was rond die Deense cartoonist, boycotten alle Golflanden Deense producten. Het kan dus zo maar gebeuren dat een of andere sjeik oproept tot een boycot van producten uit ‘Hollanda’. Dat betekent geen stroopwafels, speculaasjes, ontbijtkoek en Edammer kaas meer voor ons! En ook geen Hollandse paprika’s en tomaten (ja echt, bijna alle tomaten en paprika’s in de supermarkten in Dubai komen uit Nederland).
Bedankt, meneer Wilders!!

Broodje kaas als lunch?

Wat doe je als je mensen uit India bij je thuis uitnodigt? Een echte Hollandse lunch op tafel zetten natuurlijk, dat is leuk. Maar ja… Broodje kaas? Hutspot? Pannenkoeken?

Een collega van Domien en zijn gezin kwamen vorig weekend bij ons lunchen en we besloten te gaan voor een rijsttafel. Toch behoorlijk Hollands, maar eetbaar voor Indiase gasten. We hadden allerlei recepten op internet opgezocht en gingen de dag voor de lunch dus goed voorbereid naar de supermarkt voor onder meer saté, kroepoek en atjar tjampoer. En een flinke pot sambal natuurlijk, Indiërs houden tenslotte wel van een beetje spicy.

Voor de zekerheid sms’te Domien ‘s avonds nog: ze waren toch niet toevallig ergens allergisch voor? Dat een stukje Heilige Koe niet op tafel hoefde te komen, wisten we natuurlijk, maar verder… Toen bleek dat het hele gezin vegetarisch was! Als Nederlander zeg je dat natuurlijk als iemand je uitnodigt, maar voor mensen uit bijvoorbeeld India is dat onbeleefd. Dus nog een tripje naar de supermarkt voor vleesvervangers was onvermijdelijk.
Gelukkig smaakte de rijsttafel goed. Maar de sambalpot bleef ongeopend: ze hielden niet van gekruid eten.

Volgend weekend de herkansing, dan komt een andere Indiase collega met zijn gezin eten. We zijn een keer met hen in een Indiaas restaurant geweest, dus we weten dat ze alles eten en wél houden van spicy food. Dus deze keer kan de sambal op tafel!

Fake City

Dubai staat al niet bekend als een authentieke stad. Sommigen noemen het modern en nieuw, anderen nep en gemaakt. De meningen zijn verdeeld, maar een ding is zeker: de gemiddelde Dubaiaan houdt van merken. Kleding, schoenen, tassen: als er maar Gucci, Prada of D&G op staat, is het goed. Maar er is een probleempje: de gemiddelde Dubaiaan kan zich zulke merken niet veroorloven.

Niet getreurd, in Dubai hebben we 'Fake City'. Nee, dat is geen koosnaampje voor Dubai, maar een wijk waar net-echte merkartikelen te koop zijn. Als je in deze wijk -Karama- rondloopt, word je al snel aangesproken door verkopers. De een vraagt of je een Rolex horloge wilt kopen, de ander of je op zoek bent naar een mooie tas van Burberry. Wie daar wel oren naar heeft, loopt achter de verkoper aan. Steegje in, gebouw in, deur door, nog een deur door… en dan sta je ineens in een kamer vol tassen. Of een kamer vol horloges of koffers. Welk merk je ook zoekt, het is er. Voor een fractie van de prijs van het origineel. En, volgens ervaren Karama-bezoekers, van (bijna) even goede kwaliteit.

Natuurlijk mag het niet en af en toe zijn er invallen van de politie die dan wat handelaars oppakt. Maar ach, die staan de volgende dag weer in hun ‘winkel’. Klaar voor de volgende klant.

Foto: is 'ie echt of is 'ie nep?

In de spotlights

Sommige kinderen hebben zo jong als ze zijn al allerlei connecties in de mediawereld. Hoe ze dat toch doen... Onze Sophie bijvoorbeeld staat deze maand maar liefst twee keer in de Hollandse Nieuwe, het glossy magazine van de Nederlandse Vereniging in Dubai.

De liefde komt vanzelf

In Dubai wonen veel Indiase mensen en ook veel collega's van Domien komen uit India. Vrijwel alle huwelijken daar, ook die van jonge mensen, zijn gearrangeerd. Het maakt niet uit of de bruid en bruidegom in India zelf wonen of aan de andere kant van de wereld. Bijna iedereen vindt het prima als de ouders een huwelijkskandidaat zoeken. De liefde komt dan vanzelf wel...
Een collega van Domien heeft er een stuk over geschreven, dat in een krant in Dubai is geplaatst: Arranging love marriages: a fine balance.

Ondertussen is het in Dubai nog steeds erg warm. Toch hangen net als in Nederland, de winterkleren alweer in de winkels: dikke winterjassen, warme truien, bodywarmers, wanten, wollen sjaals...

Het is weer voorbij, die mooie zomer...

Als je in Nederland woont, is het jammer als de zomer bijna voorbij is. Het betekent het einde van barbecueën, fietstochten maken, zonnen op het strand, picknicken in het park… En dan maar hopen op een lange, warme nazomer.

Als je in Dubai woont, is het fijn als de zomer bijna voorbij is. Het betekent het begin van barbecueën, fietstochten maken, zonnen op het strand picknicken in het park… En dan maar hopen op geen lange, warme nazomer.

De temperatuur begint te dalen, dus iedereen in Dubai haalt opgelucht adem: het einde van de zomer is in zicht. Als we ‘s morgens in de auto stappen, is het nu slechts 29-30C. Maar later op de middag stijgt de temperatuur nog wel tot 38-40C. Ook ’s avonds koelt het eerder en meer af. Wel is het een paar weken lang erg vochtig en onaangenaam, door de overgang van heet naar koeler…eh, minder heet weer. Maar, het is nu even een paar weken doorbijten en dan is het lekker weer.
In de krant verschijnen de eerste advertenties van tuinmeubels en supermarkten stoffen de barbecues en olielampen weer af. Thuis hebben we de airco minder vaak aan.


Sophie is ondertussen al weer helemaal gewend op school. Vanaf volgende week krijgt ze na school een middag per week Nederlandse les. Via de ‘Nederlandse school’ in Dubai krijgen kinderen les op hun niveau en volgen het curriculum in Nederland. Zo voorkom je een achterstand als je teruggaat naar Nederland. Sophie gaat naar groep 6, zoals ze in Nederland zou zijn gegaan. Ze geven les op een aantal scholen en vanaf dit schooljaar ook op Sophies school. Groep 4,5 en 6 zit bij elkaar en Sophie kent natuurlijk alle kinderen, dus dat is heel gezellig. En hopelijk leert ze ook nog wat.

Een krant in Dubai maakte een fotoreportage 'weer naar school' op Sophies school en op een private Indiase school in Dubai. De foto's staan door elkaar, maar die van Sophies school zijn herkenbaar aan het uniform (crèmekleurig poloshirt met groene biesjes en logo, en een olijfgroene rok/broek). Sophie staat er niet op, maar het geeft wel een beeld van de school. Klik hier

Eid Mubarak!

Zo, ramadan zit er weer op voor dit jaar. Het is nu Eid al Fitr, suikerfeest dus. En dus zegt iedereen Eid Mubarak tegen elkaar, de islamitische versie van ‘Gelukkig kerstfeest’ zeg maar. Overal in de stad zijn feesten, vooral voor kinderen. Maar in onze wijk merk je er niet veel van.

Inmiddels zijn we drie weken thuis. En weer gewend aan de warmte, hoewel we uitkijken naar de komst van herfst. Dan kunnen we weer eens in de tuin zitten, fietstochtjes maken, picknicken in het park enzovoort.
Ook zijn we weer helemaal gewend aan het verkeer hier. Alhoewel... Van de vele stukken autoband en bouwmateriaal op de weg kijken we niet meer op. Maar gistermiddag stond midden op de snelweg een grote, rode fauteuil. Netjes rechtop alsof er elk moment iemand in kon gaan zitten voor een interview met Rik Felderhof.
Zo’n twee kilometer verder stond een open truck met de rest van het bankstel. Ongetwijfeld ging de chauffeur nog achteruit terugrijden over de vluchtstrook om de stoel op de halen. Dat hebben we hem niet meer zien doen, maar zulk rijgedrag is vrij normaal hier. Je ziet wel gekkere dingen.


Gisteravond hadden we ons eerste echte feest in Dubai; de buurman was jarig. De buren zijn Zuid-Afrikaans, dus er liepen veel Zuid-Afrikanen op het feest rond. Maar we hebben ook gesproken met Britten, een Fins-Amerikaans stel dat heel lang in Düsseldorf heeft gewoond, met iemand uit Libanon…Dat is zo leuk van wonen in Dubai, al die nationaliteiten.

Foto: ondanks de warmte is de trampoline altijd leuk!

Voor Sophie is de zomervakantie ook vrijwel voorbij. Domien is natuurlijk al lang weer aan het werk. En ook Yvonne heeft het druk met de Hollandse Nieuwe, het glossy magazine van de Nederlandse Vereniging. Dus nog even en het is weer ‘back to normal’.

Piano met vleugels

Nadat we in december konijn Tommie al naar Dubai lieten vliegen, was het nu de beurt aan onze piano.

Het zit namelijk zo. In Nederland hadden we een digitale piano. Destijds leek het beter om die niet mee te verhuizen naar Dubai (“het is maar voor een paar jaar”, “we weten niet of we er wel plaats voor hebben” etc). Maar ja, de ruimte is er en het is toch wel fijn om een piano te hebben. Domien speelt graag en Sophie heeft natuurlijk dé leeftijd om iets te doen op muzikaal gebied.


Toen we in Nederland waren, besloten we uit te zoeken hoeveel het zou kosten om de piano te verschepen. Hoewel het geen loodzware ‘gewone’ piano is, is het ding toch redelijk zwaar. De kosten bleken enorm mee te vallen, dus bracht Domien de piano (inmiddels gedemonteerd!) naar de centrale verzendhal op de laatste ochtend dat we de huurauto hadden. Daar bleek echter dat het goedkoper was om de piano met een vliegtuig mee te laten gaan dan met een schip (!).

Na het invullen van talloze formulieren en uren wachten, kwam Domien dan toch thuis met de piano. Op zijn verjaardag nog wel! En Sophie is al druk aan het oefenen…zie foto.

Ramadan

Deze keer een educatieve bijdrage: ramadan in een notendop.

In Nederland is ramadan natuurlijk geen onbekend verschijnsel meer. De meeste mensen zullen wel weten dat moslims vier weken lang tussen zonsopgang en –ondergang niets mogen eten en drinken. In Nederland hebben moslims het vrij zwaar; in Dubai wordt het vroeger donker en mag er al om 18.45 uur weer gegeten en gedronken worden. Het breken van de vast vieren moslims met een ‘iftar’-maaltijd, die begint met het eten van een dadel.

Hier in Dubai organiseren hotels, restaurants en winkelcentra iftar-buffetten, soms in speciale iftar-tenten. Er komen dan allemaal lekkere en meestal zoete gerechten op tafel, met veel dadels, fruit en noten. Voor mensen die bij familie thuis op bezoek gaan, zijn er speciale soaps op televisie. Eén aflevering voor elke iftar-avond; de ontknoping van de serie is op de laatste avond.

De reden voor het vasten is met name solidariteit met de armen die honger lijden. Maar het is ook de tijd voor introspectie. Tijdens de ramadan geven mensen veel aan goede doelen. Overigens zijn het in Dubai niet alleen de oorspronkelijke bewoners en Arabieren die vasten; ook veel mensen uit Azië zijn natuurlijk moslim.

Omdat Dubai een islamitische staat is, merken wij natuurlijk meer dan in Nederland iets van de ramadan. Los van de iftar-tenten en de vele dadels en noten in de supermarkten, geldt een rook-, eet- en drinkverbod in het openbaar. Je mag wel voedsel en drinken kopen, dus supermarkten, broodjeszaken en fastfoodketens zijn gewoon open. Maar je moet het opeten of opdrinken op een plek waar een moslim je niet kan zien.

Domien mag op kantoor bijvoorbeeld aan zijn bureau niet een kopje koffie drinken of een broodje eten. Dat mag nu alleen in de koffiehoek, niet zichtbaar voor zijn moslimcollega’s. Collega’s (vooral de niet-moslims) die roken hebben helemaal pech: binnen roken mag nooit, maar buiten roken mag nu ook niet. Een goed moment om te stoppen dus! Anders dan je zou verwachten is ramadan geen goed moment om even wat kilootjes kwijt te raken: veel mensen komen juist aan in deze periode. Niet alleen is het soort voedsel calorierijker dan normaal, maar er wordt ook veel meer gegeten. En weggegooid...

Mooie foto-reportage over ramadan: http://gulfnews.com/in-focus/ramadan/muslims-around-the-world-mark-ramadan-1.666839

Home sweet home (?)

We zijn weer terug in het warme Dubai, na ruim twee (Domien) en vier (Sophie en Yvonne) weken Nederland. Het is weer even wennen: veel zon in plaats van veel buien, zand en woestijn in plaats van bos en weilanden, geen water uit de kraan drinken maar uit de waterdispenser (kraanwater is wel veilig genoeg om te drinken, je wordt er niet ziek van; maar de meeste mensen drinken het niet omdat a) het niet lekker is, b) het vaak lauw of zelfs warm is, c) ze de leidingen en wateropslagtanks niet vertrouwen).

Het was wel echt thuiskomen, ook voor Sophie is Dubai meer thuis dan Nederland. Helaas is de airco in onze slaapkamer nog niet gerepareerd. We slapen dus nog steeds in de logeerkamer maar er zijn ergere dingen. Zoals helaas nr. 2: toen we de kraan in de keuken even goed lieten doorlopen, kwam er water uit het vloerputje. De badkamers, wc en keuken hebben hier een afvoer in de vloer om gemakkelijk schoon te maken (?). Het water dat de keuken instroomde was helaas niet schoon, er dreven dode en levende maden en larven in... `Vandaag` komt er maar weer eens ´iemand´ langs van het klusbedrijf. We kennen hun nummer inmiddels uit ons hoofd.

foto: Sophie met haar nichtjes op Ameland

We hebben in ieder geval een leuke tijd gehad in Nederland: veel vrienden, familie en buren gesproken. Een heleboel helaas ook niet omdat de weken voorbij vlogen. Sophie heeft met veel vriendinnen gespeeld. En ook gelogeerd bij haar beste vriendin Sarah, en bij opa en oma, bij oma Itta, bij haar nichtjes op Ameland... Sophie had een supertijd. Toen ze in de laatste week een keer al slaapwandelend haar bed zocht, wisten we dat het tijd werd om weer naar huis te gaan.


Foto: met Sarah in de dierentuin

Naar Nederland

Nog even en dan gaan Sophie en Yvonne het hete Dubai inruilen voor het aanzienlijk minder warme Nederland. Laat de bitterballen, kroketten, hagelslag en vla maar komen! En de frisse lucht, de groene weilanden en de bossen! Maar het zal ook wel weer even wennen zijn, want we moeten zelf:

- tanken (gelukkig minder vaak dan hier)
- (huur)auto wassen (hoewel, de wekelijkse zandlaag zit er niet op)
- boodschappen in tassen doen
- het boodschappenkarretje terugbrengen
- de badkamer schoonmaken (maar dat is er in ons huis in Nederland 'slechts' één)
- vloeren dweilen (maar: geen zand in Nederland)
- afvalcontainer bij de weg zetten (hier doen ze er zelfs een vuilniszak in)
- in de parkeergarage het kaartje in de machine bij de slagboom stoppen (dat is wel héél erg maar gelukkig alleen in een bepaalde mall bij een paar slagbomen)

Klinkt luxe, maar in Nederland hoef je je tenminste niet af te vragen welke airco/huishoudelijk apparaat/bankpasje nu weer niet (goed) werkt. De airco in de slaapkamer van Domien en Yvonne heeft het begeven. De compressor is kapot, maar die moet besteld worden dus dat kan wel even duren. Daarom slapen we nu in de studeer- annex logeerkamer.

De rock 'n' roll fairy

Sophie heeft vakantie. De eerste twee weken van de lange, lange zomervakantie (ruim 10 weken) zijn voorbij. Ze heeft al een paar nachtjes gelogeerd bij een van haar Duitse vriendinnen. Ook is ze met haar Nederlandse vriendinnen een dagje naar 'Kidzania' geweest. Dat is een realistisch gebouwd miniatuur-stadje waar kinderen allerlei beroepen kunnen naspelen: van chirurg tot piloot en van mannequin -erg populair bij Sophie!- tot kapper. Ze verdienen dan geld dat ze naar de bank kunnen brengen of uitgeven in bijvoorbeeld de supermarkt. Of om een rijbewijs te halen in 'echte' auto's. Een ambulance, politie auto en brandweerwagen ontbreken niet.
Kidzania is in Dubai Mall -grootste mall ter wereld-, dus Yvonne ging met de andere moeders winkelen, koffiedrinken, winkelen, lunchen, winkelen, theedrinken (beroep: expat-vrouw)...de meiden wilden niet naar huis.

Afgelopen week is Sophie op 'drama camp' geweest: vijf dagen van 9 tot 15 dansen, zingen en toneelspelen. De laatste middag deden ze een voorstelling. Sophie speelde de rock 'n' roll fairy.

Een wel héél chique Bäckerei

Af en toe is ons leven hier een beetje surrealistisch.
Yvonne was deze week met een Duitse vriendin in Mall of the Emirates (die van de indoor skibaan/sneeuwpretpark). Die wist wel een 'Duitse' bakkerij in deze mall, met echt lekker Duits brood, pretzels enzovoort. Alleen was de locatie en het personeel van de Bäckerei ietsjes anders dan je zou verwachten.

De bakkerij was namelijk in de hoek van een chique hotel-restaurant. De bediening: een in net pak en witte handschoentjes gestoken uiterst correcte Aziatische gastheer. De broden gingen niet in een broodzak maar werden zeer nauwkeurig in plastic folie gewikkeld. Maar het betalen was helemaal apart. In restaurants krijg je vaak de rekening in een (leren) mapje waar je dan geld of je creditcard in kunt stoppen. De twee rekeningen werden ook zo bezorgd. Terwijl Yvonne en haar vriendin hun lachen bijna niet konden inhouden, legden ze met een serieus gezicht beiden geld op het mapje. En kregen even later netjes hun wisselgeld terug in het mapje. Heel apart, maar het brood en de pretzels waren inderdaad erg lekker.

WK voetbal kijken

Voor het eerst sinds we in Dubai wonen, vinden we het jammer dat we niet in Nederland zijn. Tijdelijk, dat wel. De reden: het WK. We zijn geen enorme voetbalfans, maar de oranje sfeer in Nederland missen we wel. BVN zendt gelukkig wel het WK Journaal uit. Maar de wedstrijden zelf kunnen we niet op tv zien, omdat je in Dubai dan een duur abonnement moest nemen plus een aparte decoder moest kopen.

Dinsdag zijn we naar een van de golfclubs geweest om de wedstrijd te kijken. Daar is het 'Holland House' van de Nederlandse Vereniging en dus konden we samen met heel veel landgenoten genieten van de halve finale. Het was warm, laat (22.30 uur) en donker maar de sfeer was heel bijzonder. In het gebouw zelf kijken kon wel, maar wij zaten buiten op het grasveld bij het megagrote scherm. Buiten konden de kinderen namelijk spelen. Sophie vermaakte zich met een paar vriendinnetjes en andere Nederlandse kinderen op het springkasteel, door golfballen te zoeken en met een vlag rond te rennen. Maar tussendoor keken ze ook wel naar de wedstrijd en juichten enthousiast mee bij elk doelpunt. Zondag gaan we weer!

Onze stempeltjes-verzameling

Sinds we in Dubai wonen, of eigenlijk sinds we plannen hadden, lopen onze paspoorten vol met visumstempels. Elke keer dat we Dubai in of uit gaan, krijgen we weer een paar stempels erbij. Zo kunnen de vriendelijke heren van de paspoortcontrole zien hoe lang we buiten de VAE zijn geweest. Als je een verblijfsvisum hebt, mag je namelijk maximaal zes maanden buiten de Emiraten zijn. Daarna vervalt je visum en dat is...best vervelend, zeg maar. Toeristen krijgen op het vliegveld een visum waarmee ze drie maanden in de Emiraten mogen blijven.

Domien moet voor zijn werk af en toe naar het buitenland, dus dan gaat het helemaal snel met de stempeltjes. Vandaag was hij bijvoorbeeld in zandbak Kuweit voor een afspraak. Dat is ongeveer anderhalf uur vliegen, maar hij heeft er wel weer een visum voor nodig.



Sophie vindt het wel interessant, al die visumstempels in haar paspoort (met Hello Kitty omslag!). De meeste stempels zijn vrij saai -New York, Dubai- maar andere zijn wel grappig zoals die van Jordanië en Egypte.

In de nachtclub van het Hilton Fujairah Resort...

....zagen wij de wedstrijd Nederland-Brazilië. Mét bitterbal en frikandel, dankzij de aanwezige Nederlandse fans.


We waren namelijk een weekendje weg naar Fujairah, een van de andere Emiraten. Behalve voetbal kijken, hebben we niet veel meer gedaan dan in zee en in het zwembad zwemmen. En natuurlijk gingen we uitgebreid lunchen en ontbijten. Heerlijk. De zee -in dit geval de Indische Oceaan- is nu lekker warm in de Emiraten, het is net alsof je in een bad stapt. Behalve dan natuurlijk de nogal hoge golven en het erg zoute water. Het hotel had een privé-strand, dus dat was lekker luxe.

Na het warme bad in zee moesten we afkoelen in het zwembad. Zwembaden zijn hier namelijk gekoeld. En dat is wel zo fijn met temperaturen van 40-45C en een luchvochtigheid van soms wel 95%.

In Fujairah zijn bergen en het is er wat groener. Dus dat was weer eens wat anders dan het gele, platte en drukke Dubai.

Hittegolf in het Midden-Oosten

Zelfs in het hete Dubai komen hittegolven voor. Sinds vandaag is de temperatuur weer iets lager, maar de afgelopen twee weken was het heter dan normaal in juni met temperaturen van 45, 46 graden. Maar het kan erger: in de regio, bijvoorbeeld in Saoedi-Arabië en Iran, steeg het kwik al tot flink boven de 50C. Zulke temperaturen zijn op zich normaal in het Midden-Oosten, maar niet in juni. Meestal wordt het pas in augustus zo warm.







Foto: inwoners van Dubai met parasol tegen de zon

Dit jaar schijnt de zomer in de Emiraten niet alleen heter te zijn dan normaal, maar ook langer. Brengt september nog weleens wat verkoeling, dit jaar moeten we waarschijnlijk wachten tot oktober voor we weer in de tuin kunnen zitten. Nu kan dat 's avonds overigens wel, hoor. Het is dan nog steeds 35, 36C maar de zon is weg.

Ondanks (of misschien juist doordat) de hoge temperaturen zijn veel mensen in Dubai verkouden, compleet met keelpijn. Ook wij zijn alle drie ten prooi gevallen aan dit virus. Of het komt door de extreme temperatuur waar je lichaam gewoon niet tegen kan (45C in de schaduw is héél heet in de zon!). Of door het verschil in temperatuur tussen buiten en binnen. Om deze reden zetten we de airco vrij hoog of zelfs uit, maar toch voelt 27C eerst heel koud als je van buiten komt!

Beestjes

Spinnen, muggen, vliegen, muizen, sprinkhanen en kevers kom je overal in de wereld tegen, dus ook in Dubai. Maar wat er verder nog in en rond ons huis sluipt en vliegt...

We hadden een tijdje terug een invasie van oranjerood-zwarte kevertjes in de tuin. Ineens waren ze er met z'n allen (héél, héél erg veel), ineens zie je ze nog maar weinig. Ook komen we regelmatig grote zwarte kevers tegen, laatst een van zo'n 4-5 centimeter. Gelukkig wel in de tuin...alleen de kleintjes komen binnen. Verder vliegen hier een soort reuze-wespen rond. Ook de libelles zijn énorm, maar gelukkig doen die niets (toch?!).

Dan zijn er nog de salamandertjes, zowel de bruine als de zandkleurige variant. Nu het buiten heet wordt, glippen ze onder de voordeur naar binnen. Gelukkig is de ruimte onder de deur te klein voor muizen. Wel horen we 's avonds regelmatig verdachte geluiden op de aluminium buizen van de airco...

Echte griezels als kakkerlakken, ratten en slangen hebben we nog niet in/rond ons huis gesignaleerd. Gelukkig, want de ongediertebestrijding inschakelen doen we liever niet. Hier zijn dat namelijk particuliere bedrijfjes, een flink deel zonder vergunning, regelmatig met slecht opgeleid personeel dat niet of nauwelijks de Engelse gebruiksaanwijzing van de bestrijdingsmiddelen kan lezen ('Ach, gooi er maar een flinke scheut bij, zo precies komt het niet'). En dan wordt het levensgevaarlijk, zo konden we de afgelopen tijd helaas een paar keer in de krant lezen.

In ieder geval maken de vogels en de vlinders in de tuin veel goed!

Een wijze les

Voor ons is de warmte niet zo erg. In ons huis en in de auto hebben we airco, op school is airco en in alle winkelcentra natuurlijk. Okay, als je de was ophangt, kun je erna onder de douche stappen. Maar wij kunnen aan de warmte 'ontsnappen'.

Yvonne was vorige week net de boodschappen aan het uitladen toen er een vuilnisman aankwam. Of hij en zijn collega water en iets te eten konden krijgen...

We beseffen dan wel weer dat wij leven in een luxe wereldje. Sophie zit op een privé-school compleet met zwembad, tennisbaan enzovoort. Veel vriendinnetjes wonen in een groot huis met zwembad in de tuin -onderhouden door een tuinman- en een inwonende huishoudster.

Het incident met de vuilnisman is een geschikt moment om Sophie te wijzen op de relativiteit ervan. Niet dat dat voor haar nodig is, gelukkig. Maar het is 'goed' dat ze beseft dat heel veel mensen hier met 6 dagen per week werken, lang niet verdienen wat wij aan schoolgeld betalen.
Maar ja, in hun thuisland verdienen ze nog veel minder of niets. In Dubai komen dan ook de Derde Wereld en het Rijke Westen samen. En waar je dus eten en een fles water aan de vuilnismannen geeft.

Pff, wat een hitte...

Het wordt nu serieus warm in Dubai. De tijd van 's morgens buiten koffiedrinken (onder de parasol) is nu echt voorlopig voorbij. Alleen 's avonds is het meestal wel lekker om buiten te zitten. Wat we nu wel kunnen doen -en niet toen het héél koud was- is 's avonds zwemmen. We gaan dus regelmatig na het avondeten richting zwembad-om-de-hoek (oh, wat zullen we dat missen als we ooit terug zijn in Nederland!). Het is hier vroeg donker en het zwembad en de palmbomen eromheen zijn verlicht. Het ultieme vakantiegevoel, zeg maar.


Voordat iedereen jaloers wordt: de keerzijde is dat het warmer en warmer wordt. Nou ja, benauwder en vochtiger. Het is hier sinds april al heel vaak rond de 40C geweest. Maar nu is de gevoelstemperatuur hoger: 39-41C voelt dan als 44-52C volgens het weerbericht. Vooral als het bewolkt is, wordt het wat onaangenaam (Dubaiaans voor: niet uit te houden). Als Domien naar buiten gaat, beslaat zijn bril soms. Ook zat er op een ochtend al wat condens aan de buitenkant van een slaapkamerraam.
En het schijnt nog erger te worden...

We zien het wel. De tickets voor Nederland zijn in ieder geval geboekt, we hopen niet op een hittegolf in de zomer!

Het heilige land

Terwijl Ronald en Stephan nog even op ons huis pasten, gingen wij voor een korte vakantie naar Jordanië.


We begonnen onze 5-daagse vakantie in de niet-zo-interessante hoofdstad Amman. De volgende dag bracht onze privé-chauffeur ons naar de oude stad Petra. Onderweg stopten we nog bij een oud kasteel (Katarak voor de kenner) en Mount Nebo (zie foto en bijbel!).


Petra is een heel oude stad die helemaal uit gekleurde rotsen is gehakt.





Erg indrukwekkend hoewel veel natuurlijk al ingestort is. Het laatste stuk was veel hoger gelegen. Het was te zwaar voor Sophie om omhoog te lopen, dus daarvoor schakelden we een ezeltje in.


Omdat Sophie niet alleen op een ezel wilde, moest Yvonne er ook aan geloven. Arme Domien moest steeds vooruit rennen om foto's te nemen maar was daardoor ongemerkt snel boven.





De vierde dag werden we naar de Dode Zee gebracht. Daar blijf je dus echt drijven, heel apart. Op de foto zit Sophie bij Yvonne op schoot - je blijft dan gewoon drijven!
's Avonds konden we vanuit het hotel de lichten van Israël zien, dat ligt aan de andere kant van de (niet zo grote) Dode Zee. Je kon ook auto's zien rijden.

Een van de dingen die wonen in Dubai aantrekkelijk maken, is dat we gemakkelijk uitstapjes kunnen maken in het Midden-Oosten. Dit was onze eerste vakantie in de regio en we vonden het ontzettend leuk. Jordanië is een prachtig land met een schitterende en afwisselende natuur en vriendelijke mensen.