Geen probleem (toch?)

Hoe moeilijk kun je het maken om iets te bezorgen of op te laten halen?

We hadden iets besteld wat na ongeveer zeven dagen bezorgd zou worden. Na twee dagen rinkelde om 8.15 ‘s morgens het mobieltje. De koerier; of hij langs kon komen. Niet zo handig als je net in de supermarkt staat. “Over een uurtje ben ik thuis.” Druk overleg op de achtergrond. “Kan het nu?” “Nee, ik ben in de supermarkt, ik ben over een uur thuis”, zeg je langzaam en luid in je telefoon. “Ah, welke supermarkt? Dan komen we daar wel naar toe.” Huh? Je ziet jezelf al staan voor de supermarkt met je volle boodschappenkarretje, wachtend op de koerier, die maar niet komt omdat hij:
a. bij de verkeerde supermarkt staat
b. onderweg gaat bidden
c. onderweg ergens gaat eten of
d. om de hoek uitgebreid staat te kletsen met een taxichauffeur.

Geen goed idee. “Nee, doe maar niet, ik ben over een uur thuis.” “No problem, ma’am, ik kom wel tussen 1 en 3 uur.” “Oh, nee, niet tussen 2 en 3, dan ben ik er niet.” “Ik kan het wel aan de maid geven.” “Die hebben we niet…” Dan wordt het te lastig voor persoon A en krijg je ineens persoon B aan de lijn. Na wat heen en weer gepraat, wordt het dan vóór 1 uur. Hij belt nog wel. Twee uur later gaat je telefoon: dezelfde persoon. Hij komt tussen 1 en 3 langs. Nee! Oké, voor 1 uur. Tien minuten later gaat de bel. De koerier.

Maar het kan nog erger. Omdat Domien van baan is veranderd, kregen we niet alleen nieuwe verblijfsvisa, maar ook nieuwe ID-kaarten. Omdat onze gegevens en vingerafdrukken al in het landelijke systeem staan, konden -tot onze verbazing en opluchting - de kaarten zo gemaakt worden. Maar ze moesten wel opgehaald worden op het postkantoor. Niet zo moeilijk zou je zeggen. Ook geen probleem dat ze in Abu Dhabi liggen, want Domien werkt daar nu. Alleen: onze kaarten liggen op drie verschillende postkantoren, verspreid over Abu Dhabi. Ondanks het feit dat ze bij elkaar horen, omdat Domien de sponsor is van Yvonne en Sophie.

Het is een geluk bij een ongeluk dat Domien ze niet zelf hoeft op te halen. De ‘driver’ van kantoor gaat op pad voor zulke dingen. Domiens kaart had hij na een uur al te pakken. Maar toen hij na bijna 2 uur wachten op het volgende postkantoor, nog steeds niet aan de beurt was om Sophies kaart op te halen, zat zijn dienst er bijna op. De volgende dag had hij meer geluk. Alleen Yvonnes kaart moet nog opgehaald worden. Probleempje: de driver weet niet waar dat derde postkantoor is; het ligt buiten Abu Dhabi, ergens langs de snelweg.
Het komt wel goed, maar toch.