Two agents, one client, no key

We hebben een geschikt huis gevonden! Het wordt nu nog geverfd en schoongemaakt, en we moeten nog wat dingen regelen - zo eenvoudig gaat het allemaal niet in Dubai, hoor! Maar als het goed is kunnen we er rond het weekend in, dus donderdag of zondag. Het was allemaal wel grappig vanmiddag (nou ja, wel gênant op het moment zelf). Ik (Yvonne) had vanmorgen maar weer een belrondje gedaan langs de advertenties op internet. We zochten een bepaald type huis in een bepaald gedeelte van een wijk, die het gunstigst is voor de 'school run'. Er werden een paar aangeboden, met verschillende vraagprijzen. En ze -wonder, wonder- waren allemaal nog beschikbaar. Een agent zei dat de deur open was, omdat er geschilderd werd. We konden 's middags gaan kijken. Met twee andere agenten maakte ik een afspraak.

's Middags ter plekke belden we de eerste agent en reden naar het huis. Daar bleek dat de schilder het huis per ongeluk had afgesloten; het duurde vervolgens bijna een uur voordat de schilder er weer was en we het huis konden bekijken (hij zou er binnen 10-15 Dubaiaanse minuten zijn). Maar ondertussen (1).... Toen we daar stonden te wachten, kwam nr. 32 me opeens bekend voor. Uit mijn tas viste ik het briefje met allerlei krabbels, telefoonnummers en vage afspraken met talloze mensen en ja hoor: de tweede afspraak ging ook om nummer 32. Het kon natuurlijk om straat 1 i.p.v. straat 2 gaan, maar... We gaven het door aan een collega, die zou hem bellen.

Ondertussen (2) gingen we maar het gezamenlijke zwembad bekijken en een ander huis van hetzelfde type (waarvan de tuin helaas aan een vrij drukke weg grensde). Toen we terugkwamen bij nummer 32 stond daar al een grote landrover met een man strak in het pak druk te bellen: de andere agent.

Ondertussen (3) was ook de 'vertegenwoordiger' van de eigenaar gekomen; dat bleek de persoon te zijn die had gezegd dat het huis open was en we konden gaan kijken. Ook bleek hij een vriend te zijn van agent nummer 1. Agent nummer 2 was niet bepaald blij en sprak cynisch: 'two agents, one client, no key' want de schilder en de sleutel waren er nog steeds niet... Dat heb je hier dus, verschillende agenten/makelaarskantoren die hetzelfde huis aanbieden. En dan ook nog voor 3 verschillende vraagprijzen. Het is hier nog erger dan in Londen. Maar goed, het was het wachten waard. We hebben een mooi huis, op loopafstand van het gezamenlijke zwembad in de wijk die we wilden. En Sophie is blij: ze heeft een eigen (grote, luxe) badkamer met ligbad en maar liefst twee balkons! Foto's volgen nog maar deze van een ander huis van hetzelfde type geven alvast een idee.