Terug in Nederland

Na bijna 6 jaar vol plezier, verwondering en hitte wonen we sinds een paar jaar weer in Nederland. Maar ons bijzondere avontuur in Dubai en Abu Dhabi blijft levend dankzij deze blog die we gewoon laten staan.

Je woont te lang in Dubai als…(2)

Op Woestijnbloem staan meestal stukjes over het dagelijks leven in de Emiraten. We schrijven vaak over koetjes en kalfjes. Deze keer is het de beurt aan katjes en hondjes en andere dieren.

In Dubai en de andere Emiraten worden ontzettend veel huisdieren afgestaan. Soms omdat de eigenaar in een appartement woont waar plotseling geen huisdieren meer gehouden mogen worden. Soms omdat de geadopteerde puppy na een half jaar niet op een Golden Retriever blijkt te lijken of de eigenaar is uitgekeken op de peperdure raskat. Regelmatig omdat mensen verhuizen naar een ander land en het te lastig of te duur vinden om hun huisdieren mee te nemen.

Veel eigenaren proberen een nieuw thuis voor hun katten, honden of konijnen te vinden, maar even zoveel dumpen de beestjes op straat, in parken of in de woestijn. Het gebeurt zelfs regelmatig dat expats de VAE voorgoed verlaten en hun huisdieren doodleuk in hun huurhuis achterlaten.
Sommige van deze dieren hebben geluk en worden naar een van de weinige en overvolle asiels gebracht of komen via een van de vele, door vrijwilligers gerunde dierenwelzijnsorganisaties in ‘pleeggezinnen’ terecht.

Ja, heel erg, maar wat heeft dat te maken met ‘te lang in Dubai wonen’, vraagt de oplettende lezer zich nu ongetwijfeld af. Daar komen we nu.
Een Nederlandse vrouw zocht een nieuw huis voor haar hond, die ze ruim drie jaar eerder via een asiel had geadopteerd. In de advertentie die ze bij de supermarkt had opgehangen, stond dat ze echt geen andere keus had. Het asiel kwam erachter en wat bleek: de hond ging niet mee, omdat mevrouw in Nederland geen inwonende huishoudelijke hulp (‘maid’) heeft zoals in Dubai en dan vindt ze een hond te veel werk. Een duidelijk voorbeeld van iemand die te lang in Dubai woont.

Verregend

Veel mensen denken dat de zon vrijwel altijd schijnt in Dubai. Veel mensen denken ook dat de winterperiode een goede periode is om op vakantie te gaan in Dubai. Ze hebben gelijk. Behalve deze winter. Want sinds we in de VAE wonen, heeft het nog nooit zoveel geregend en gestormd.

Deze winter sloten de scholen al een keer de deuren vanwege…let op: regen en storm. Het viel achteraf enorm mee. Afgelopen woensdag ging Sophies schoolreisje niet door. Reden: regen.

Als Nederlander schiet je dan meteen in de lach. Regenpak aan en niet zeuren! En in de bus zit je droog! Alleen zijn de Arabische Emiraten niet op regen ingesteld. Er zijn geen roosters waarin het regenwater kan weglopen, dus overal staan straten en wegen blank. Wat het nog erger maakt, is dat de meeste weggebruikers niet gewend zijn aan regen (lees: er geen rekening mee houden en veel te snel en roekeloos rijden). In Dubai vonden woensdag dan ook meer dan 700 aanrijdingen plaats, veroorzaakt ‘door de regen’. Ja, ja.
Blij dat Sophies schoolreisje uitgesteld werd.

Typisch Dubai… eh, Abu Dhabi!

Het was lang stil op Woestijnbloem, heel lang. De reden daarvoor is eigenlijk heel simpel: we wonen niet meer in Dubai. Afgelopen zomer zijn we naar Abu Dhabi verhuisd, het buur-Emiraat van Dubai. Domien werkt sinds een paar jaar voor de overheid van Abu Dhabi en per september moesten alle ambtenaren in de stad zelf wonen. Dus pakten we ons boeltje maar weer en vertrokken met kind, konijn en kat naar de hoofdstad.

‘Domien, Yvonne en Sophie in Dubai’ bestaat dus niet meer en dat leek een goed moment om te stoppen met de blog. Dachten we. Op veler verzoek blazen we Woestijnbloem toch weer nieuw leven in. Abu Dhabi is weliswaar minder bekend en kleiner (en saaier), maar toch ook weer niet heel anders. Zo zijn er net als in Dubai in Abu Dhabi opvallend weinig tankstations. Dat blijft ons verbazen in een land waar openbaar vervoer nauwelijks bestaat en veel gezinnen minimaal twee auto’s hebben. De zomers zijn even gloeiendheet en vochtig, de automobilisten rijden even roekeloos en agressief –dus de wegen zijn even gevaarlijk- en de bevoorrading van de supermarkten is even slecht.

Voor ons persoonlijk is er wel veel veranderd. Na een redelijk probleemloze verhuizing (nou vooruit, dat de airco in de meeste kamers in het nieuwe huis niet werkte terwijl het buiten 47 graden was, vonden we heel vervelend voor de verhuizers), hadden we nog ruim een week lang dagelijks mannen van de onderhoudsdienst over de vloer, omdat de lijst van te repareren dingen magisch leek: hij werd maar niet korter.

De wijk waar we nu wonen is een flinke verbetering. Sophie kan nu op fiets naar school, zelfs lopend. Haar nieuwe school vindt ze gelukkig leuker dan die in Dubai. Domien hoeft niet twee keer per dag een uur lang zijn leven te wagen op de snelweg van Dubai naar Abu Dhabi. Verder zijn de manege, de tandarts, de huisarts, de dierenarts en supermarkten veel dichterbij. Dus we klagen maar niet.

Wonderlijke wegen

In Dubai is sinds kort niet alleen een 'wondertuin' (Miracle Garden, zie vorig stukje), maar ook een wonderwegennetwerk. Of in ieder geval een wonderlijke manier van ermee omgaan.

In Dubai zijn verschillende snelwegen, maar de drie belangrijkste zijn de Sheikh Zayed Road, Emirates Road en de Bypass Road. Tot zover duidelijk.
Het wonderlijke begon toen Emirates Road een paar maanden geleden -letterlijk- van de ene op de andere dag Sheikh Mohammed Road ging heten. Wat verwarrend, maar in de volksmond bleef de snelweg natuurlijk gewoon Emirates Road. Tot de Sjeik gisteren aankondigde dat de Bypass Road met onmiddellijke ingang Emirates Road moest heten.

Wat het extra lastig maakt, is dat de wijk waarin wij wonen tussen Emirates Road en de Bypass Road ligt en dat dat een handige manier was om taxichauffeurs en bezorgers uit te leggen waar onze in-the-middle-of-nowhere-wijk ongeveer is. Maar nu wordt dat dus "ergens tussen Emirates Road, ik bedoel Sheikh Mohammed Road, en de Bypass Road, ik bedoel natuurlijk Emirates Road. Tussen de oude en de nieuwe Emirates Road dus."

Wondertuin

Dubai heeft niet alleen de hoogste toren ter wereld (en nog veel meer de langste..., beste..., grootste... en anders wordt het wel gebouwd) maar nu ook de mooiste tuin. Ja, midden in de woestijn.



Sinds half februari is deze nieuwste attractie, Dubai Miracle Garden, open en omdat het vlak bij onze wijk ligt, besloten we er op een mooie, niet al te warme middag een kijkje te nemen.



Het park heeft een hoog Disney-gehalte; zelfs het logo vertoont een opvallende gelijkenis. De roestige hijskranen en half afgebouwde kantoorgebouwen -waarvan we ons al jaren afvragen of ze ooit nog afgemaakt worden- op de achtergrond zijn niet echt fraai. Toch is Miracle Garden een bezoekje waard. Maar 'the most beautiful and biggest natural flower garden in the world'? Tja.

Ja, we zijn er nog!

Het is lang stil geweest op Woestijnbloem. Zo lang dat mensen begonnen te twijfelen of we nog wel in Dubai woonden en niet inmiddels verhuisd waren naar Nederland (voorlopig niet), Saoedi-Arabië (wie weet), Canada (we zeggen geen nee) of weer naar good old England (Sophies baby- en peutertijd overdoen in de peperdure, maar groene Londense buitenwijk Shortlands).

Maar nee, we wonen nog altijd in Dubai. Alleen, na zoveel stukjes heb je de meeste onderwerpen wel gehad. Het verkeer is nog steeds een ramp, ondanks dat er meer en meer aandacht voor de veiligheid komt. Sophies school is hetzelfde en ook al blijven al die nationaliteiten leuk en is International Day een van de hoogtepunten, na ruim drie jaar Dubai worden zulke dingen steeds gewoner. Dat geldt ook voor de vele grappige, irritante of bizarre spraakverwarringen doordat iedereen hier zijn eigen Engels spreekt.

Maar laatst moesten we (ja, zelfs wij als doorgewinterde Dubainezen) hard lachen. Yvonne kreeg een bos bloemen als bedankje. De gulle gever had gevraagd een kaartje erbij te doen dat goed paste bij de bloemen, ‘to match' dus. De goedbedoelende meneer van de winkel koos voor een kaartje met een foto van een voetbal.... (uitleg voor lezers wiens Engels een beetje roestig is of dit midden in de nacht lezen: 'match' betekent o.a. 'erbij passen' maar ook 'wedstrijd').



Verder zijn we nu met zijn vijven. Poes Ginger (roepnaam Ginny, bovenste foto) heeft zich aan ons gezin toegevoegd. Samen met haar zusje kwam ze als vijf weken oud, verweesd, broodmager en bang pleegpoesje bij ons (foto onderaan). Dat heb je als je ergens wat langer woont: je leert steeds meer mensen kennen en in ons geval iemand die dieren in nood redt. Vanwege het ontbreken van een asiel voor straat- en gedumpte katten, zijn er veel vrijwilligers die kittens en katten opvangen om vervolgens een (hopelijk) permanent huis voor ze te vinden. Na verschillende adoptiedagen en talloze advertenties op de Dubaise equivalent van Marktplaats werd Ginny's zusje geadopteerd. Ginny niet. Wat wij niet wisten was dat zij op de eerste dag al had besloten dat wij haar adoptiegezin waren. Dus zij bleef bij ons. Voor de kattenliefhebbers: Ginny is een Arabian Mau(filmpje), ofwel een lokale straat/woestijnkat, en in haar geval met wat Turkse Angorakat-genen. En ook al is ze op straat geboren, ze draagt een zilverkleurig glitterhalsbandje en wordt als een prinses behandeld; we wonen wel in Dubai, hè.