Nee, het regent niet in Dubai. Je wordt wel nat als je buitenkomt, maar dat is van het zweet. De luchtvochtigheid is erg hoog op het moment, dus met een temperatuur van rond de 45C is het letterlijk een sauna buiten.
Lang leve de airco. Die het vorige week in onze slaapkamers voor gezien hield. Na een paar dagen op matrassen in de studeerkamer gebivakkeerd te hebben, besloten we op onderzoek uit te gaan op het dakterras. En gelukkig kregen we de airco-unit na een paar keer drukken op de resetknop weer aan de praat. Voor zolang het duurt, natuurlijk.
De titel slaat op het feit dat Sophie en Yvonne net in het groene Nederland zijn aangekomen. En dus in de regen zitten. Domien volgt over een week. De komende vier weken heeft Woestijnbloem zomerreces en zal er niet vaak een nieuwe bijdrage te lezen zijn. Maar we komen terug!
vrijdag 29 juli 2011
donderdag 21 juli 2011
Bijna ramadan
De weken voordat ramadan begint, verschijnen in supermarkten kraampjes en promotieschappen met 'snoepgoed', speciaal voor de vastentijd: vooral veel dadels, met of zonder chocolade of bladerdeeg eromheen, allerlei soorten noten en gedroogde vruchten. Maar ook bakproducten om zelf (mierzoete) gebakjes en toetjes te maken. Of de traditionele 'dumplings', dat zijn een soort kleine oliebollen met stroop of honing. Lekker, maar je kunt meteen door naar de tandarts.
Ook proberen de supermarkten klanten te lokken met speciale ramadan-folders, vol ramadan-aanbiedingen. Zie foto: met wat fantasie lijkt het wel een sinterklaas-folder!
Ramadan begint dit jaar (naar verwachting) op 1 augustus. Daardoor zijn wij het grootste deel van de vastenmaand in Nederland. Niet erg, want er is hier weinig te beleven. In tegenstelling tot veel islamitische landen mag je in de VAE ook als niet-moslim overdag niet eten tijdens de ramadan; in het openbaar dan. Uit eten gaan achter gesloten gordijnen in de weinige restaurants die open zijn, is niet echt gezellig. En je glaasje wijn bij het eten kun je al helemaal vergeten. Verder zijn winkels overdag uitgestorven en 's avonds extra druk. Nee, dan zitten we liever even in Nederland.
Ook proberen de supermarkten klanten te lokken met speciale ramadan-folders, vol ramadan-aanbiedingen. Zie foto: met wat fantasie lijkt het wel een sinterklaas-folder!
Ramadan begint dit jaar (naar verwachting) op 1 augustus. Daardoor zijn wij het grootste deel van de vastenmaand in Nederland. Niet erg, want er is hier weinig te beleven. In tegenstelling tot veel islamitische landen mag je in de VAE ook als niet-moslim overdag niet eten tijdens de ramadan; in het openbaar dan. Uit eten gaan achter gesloten gordijnen in de weinige restaurants die open zijn, is niet echt gezellig. En je glaasje wijn bij het eten kun je al helemaal vergeten. Verder zijn winkels overdag uitgestorven en 's avonds extra druk. Nee, dan zitten we liever even in Nederland.
zondag 17 juli 2011
Kakkerlakken
Tot een paar jaar geleden hadden we nog nooit echt een kakkerlak gezien, zeker niet van dichtbij. Toen we twee jaar geleden in Egypte waren, zagen we een paar keer zo’n griezel. Helaas ook in een hotelbed. Paniek! Omdat we een half uur eerder al hadden geklaagd over de vieze kamer (die nog viezer werd nadat de schoonmaakploeg voor de tweede keer kwam – hadden we maar niets gezegd) en daarna een kakkerlak in bed vonden, kregen we een andere –en betere- kamer.
Het eerste jaar in Dubai kwamen we door zonder een ‘sighting’ van een kakkerlak. Dat er verdacht veel middeltjes tegen kakkerlakken in de super- en bouwmarkten liggen, zegt natuurlijk wel wat. Maar de laatste maanden is het regelmatig raak. Een van ons zat laatst in de verder lege wachtkamer van de tandarts, toen er een grote kakkerlak op z’n dooie gemak door de ruimte scharrelde. En een paar dagen geleden nog in de supermarkt: midden tussen de blikjes een jong exemplaar. Of je stapt naar buiten om iets in de vuilnisbak te doen en je staat bijna boven op eentje. En dan maar hopen dat die niet een gaatje vindt om naar binnen te glippen…
Dat laatste is tot nu toe één keer gebeurd, een paar maanden geleden. We kwamen een badkamer binnen en daar zit er een. Echt een enórme. Pontificaal midden op de wastafel. Hij sprong of rende (het ging zo snel) naar beneden en glipte achter de wastafelkast. Dus we spoten een flinke lading gif achter het beest aan. We hadden namelijk wel al een busje klaarstaan voor noodgevallen, ook al zijn we er eigenlijk op tegen.
We hoorden allemaal geritsel, een kakkerlak in doodsstrijd. En daarna was het stil. We draaiden ons om en… stapten bijna op de kakkerlak. Hij was achter de wastafelkast langs gekropen en springlevend aan de andere kant weer tevoorschijn gekomen. Gelukkig konden we nog net voorkomen dat hij de badkamer uitrende. Minder gelukkig voor de kakkerlak natuurlijk, want zijn laatste uur had toen toch echt geslagen.
Het eerste jaar in Dubai kwamen we door zonder een ‘sighting’ van een kakkerlak. Dat er verdacht veel middeltjes tegen kakkerlakken in de super- en bouwmarkten liggen, zegt natuurlijk wel wat. Maar de laatste maanden is het regelmatig raak. Een van ons zat laatst in de verder lege wachtkamer van de tandarts, toen er een grote kakkerlak op z’n dooie gemak door de ruimte scharrelde. En een paar dagen geleden nog in de supermarkt: midden tussen de blikjes een jong exemplaar. Of je stapt naar buiten om iets in de vuilnisbak te doen en je staat bijna boven op eentje. En dan maar hopen dat die niet een gaatje vindt om naar binnen te glippen…
Dat laatste is tot nu toe één keer gebeurd, een paar maanden geleden. We kwamen een badkamer binnen en daar zit er een. Echt een enórme. Pontificaal midden op de wastafel. Hij sprong of rende (het ging zo snel) naar beneden en glipte achter de wastafelkast. Dus we spoten een flinke lading gif achter het beest aan. We hadden namelijk wel al een busje klaarstaan voor noodgevallen, ook al zijn we er eigenlijk op tegen.
We hoorden allemaal geritsel, een kakkerlak in doodsstrijd. En daarna was het stil. We draaiden ons om en… stapten bijna op de kakkerlak. Hij was achter de wastafelkast langs gekropen en springlevend aan de andere kant weer tevoorschijn gekomen. Gelukkig konden we nog net voorkomen dat hij de badkamer uitrende. Minder gelukkig voor de kakkerlak natuurlijk, want zijn laatste uur had toen toch echt geslagen.
zondag 10 juli 2011
Een luxeprobleem
We hebben een probleempje; een probleempje met een hele grote L van luxeprobleem, dat wel.
Onze hulp in de huishouding geniet van een twee maanden lange, welverdiende vakantie in haar thuisland Sri Lanka. Dus heeft het schoonmaakbedrijf een vervangster gestuurd. Helaas maakt zij niet alleen slecht schoon, ze spreekt ook geen Engels. Vers uit Sri Lanka heeft ze wel een paar onmisbare basiswoorden geleerd, bijvoorbeeld: goedemorgen, mevrouw, vegen, dweilen, strijken en afstoffen. Zolang ze dat laatste gewoon doet, gaat het prima. Maar wil je iets uitleggen, bijvoorbeeld wat ze niet goed schoongemaakt heeft, dan wordt het lastig.
Laatst werd het arme mens een uur te laat opgehaald. Uiteraard mocht ze binnen wachten –je ziet wel eens parttime werksters buiten in de garages wachten tot ze opgehaald worden- en dan probeer je toch maar een praatje aan te knopen. Het praatje wordt dan een spelletje: op hoeveel manieren kun je vragen hoe lang iemand in Dubai woont? Na tien pogingen geef je glimlachend op, drukt de hulp wat extra geld in handen voor de moeite en pakt zodra ze weg is zelf een doekje en de strijkbout. Misschien moeten we het maar even doen zonder huishoudelijke hulp tot ‘onze poets’ er weer is… Zoals gezegd: een Luxeprobleem.
Onze hulp in de huishouding geniet van een twee maanden lange, welverdiende vakantie in haar thuisland Sri Lanka. Dus heeft het schoonmaakbedrijf een vervangster gestuurd. Helaas maakt zij niet alleen slecht schoon, ze spreekt ook geen Engels. Vers uit Sri Lanka heeft ze wel een paar onmisbare basiswoorden geleerd, bijvoorbeeld: goedemorgen, mevrouw, vegen, dweilen, strijken en afstoffen. Zolang ze dat laatste gewoon doet, gaat het prima. Maar wil je iets uitleggen, bijvoorbeeld wat ze niet goed schoongemaakt heeft, dan wordt het lastig.
Laatst werd het arme mens een uur te laat opgehaald. Uiteraard mocht ze binnen wachten –je ziet wel eens parttime werksters buiten in de garages wachten tot ze opgehaald worden- en dan probeer je toch maar een praatje aan te knopen. Het praatje wordt dan een spelletje: op hoeveel manieren kun je vragen hoe lang iemand in Dubai woont? Na tien pogingen geef je glimlachend op, drukt de hulp wat extra geld in handen voor de moeite en pakt zodra ze weg is zelf een doekje en de strijkbout. Misschien moeten we het maar even doen zonder huishoudelijke hulp tot ‘onze poets’ er weer is… Zoals gezegd: een Luxeprobleem.
dinsdag 5 juli 2011
Vrolijke gevleugelde vriendjes
Na het deprimerende stukje van gisteren nu iets positiefs. Niet alleen konijn Tommie geniet van de tuin, het is ook een trekpleister voor allerlei vogels: van de gewone huismus tot de prachtige hop (zie foto). Ze zitten natuurlijk graag in de boompjes, maar ook vaak op de reling van de balkons. Eerst vlogen ze snel weg als we dan te dicht bij het raam kwamen, maar nu niet meer en kijken ze nieuwsgierig naar wat er binnen allemaal gebeurt.
maandag 4 juli 2011
Dubai onveilig voor kinderen?
Als je de kranten regelmatig leest, zou je denken dat Dubai een onveilige plek is voor kinderen. Natuurlijk, er is weinig criminaliteit. Inbraken en overvallen komen weinig voor, maar als het gebeurt dan zoekt de politie met man en macht naar de daders en je gestolen spullen. Veel mensen wonen in een huis of appartement in ‘compounds’ met slagbomen en/of hekken en vaak met beveilingsmensen, die regelmatig een rondje door de wijk maken. Auto’s rijden langzaam in de compounds, dus kinderen kunnen veilig op straat spelen.
Wat Dubai onveilig maakt voor kinderen, is het gedrag van hun eigen ouders… De afgelopen maand heeft de politie bijvoorbeeld 15 kleine kinderen uit auto’s moeten bevrijden. Terwijl de ouders ‘even’ een boodschapje deden, lieten ze hun kind achter in de auto. In de hitte hier kan de temperatuur in een auto binnen 10 minuten oplopen tot zo’n 30 graden hoger dan de buitentemperatuur. Op het moment schommelt de temperatuur rond de 40C, maar in augustus en begin september is meer dan 50C niet ondenkbaar. Reken maar uit hoe heet het in een afgesloten auto kan worden, zelfs bij slechts 35C.
Foto: zo mag het natuurlijk wel!
Ook op andere manieren gebruiken ouders in Dubai hun auto om hun kinderen in gevaar te brengen. Ze rijden onveilig en te snel op de Dubaise snelwegen. Maar het ergste is dat de meeste ouders kun kind niet in een kinderzitje zetten. Naar schatting zit slechts 2% (ja, twee) van de kinderen vast in de auto. Je ziet dan ook vaak kleintjes op schoot zitten bij de bestuurder of passagier voorin. Of kinderen tussen de voorstoelen en achterbank heen en weer klimmen. Ook zie je regelmatig kinderen op en neer springen op de achterbank of uit het (dak)raam hangen. Midden op de snelweg. Maar natuurlijk kunnen al die ouders héél goed rijden, dus die hoeven nooit plotseling te remmen. En zij hebben een superauto die vleugels krijgt nog voordat een botsing plaatsvindt.
Veel ouders hebben geen babystoeltje of kinderzitje: niet nodig of te duur. Of ze hebben ze wel, maar gebruiken ze niet. Want de kinderen vinden het niet leuk en gaan dan huilen of zeuren. Sommige ziekenhuizen geven babystoeltjes weg aan ouders van pasgeboren baby’s, maar of dat helpt… Vaak zie je die stoeltjes te koop staan op de Dubaise variant van Marktplaats.
Natuurlijk zijn er wel wetten rondom het vervoer van kinderen in auto’s, maar die worden niet nageleefd. Gelukkig worden de wetten –en de boetes- aangescherpt. Ook voert de overheid campagne om ouders bewust te maken van de gevaren waaraan ze hun kind blootstellen. Hopelijk helpt het iets; al wordt er maar één leven mee gered.
Wat Dubai onveilig maakt voor kinderen, is het gedrag van hun eigen ouders… De afgelopen maand heeft de politie bijvoorbeeld 15 kleine kinderen uit auto’s moeten bevrijden. Terwijl de ouders ‘even’ een boodschapje deden, lieten ze hun kind achter in de auto. In de hitte hier kan de temperatuur in een auto binnen 10 minuten oplopen tot zo’n 30 graden hoger dan de buitentemperatuur. Op het moment schommelt de temperatuur rond de 40C, maar in augustus en begin september is meer dan 50C niet ondenkbaar. Reken maar uit hoe heet het in een afgesloten auto kan worden, zelfs bij slechts 35C.
Foto: zo mag het natuurlijk wel!
Ook op andere manieren gebruiken ouders in Dubai hun auto om hun kinderen in gevaar te brengen. Ze rijden onveilig en te snel op de Dubaise snelwegen. Maar het ergste is dat de meeste ouders kun kind niet in een kinderzitje zetten. Naar schatting zit slechts 2% (ja, twee) van de kinderen vast in de auto. Je ziet dan ook vaak kleintjes op schoot zitten bij de bestuurder of passagier voorin. Of kinderen tussen de voorstoelen en achterbank heen en weer klimmen. Ook zie je regelmatig kinderen op en neer springen op de achterbank of uit het (dak)raam hangen. Midden op de snelweg. Maar natuurlijk kunnen al die ouders héél goed rijden, dus die hoeven nooit plotseling te remmen. En zij hebben een superauto die vleugels krijgt nog voordat een botsing plaatsvindt.
Veel ouders hebben geen babystoeltje of kinderzitje: niet nodig of te duur. Of ze hebben ze wel, maar gebruiken ze niet. Want de kinderen vinden het niet leuk en gaan dan huilen of zeuren. Sommige ziekenhuizen geven babystoeltjes weg aan ouders van pasgeboren baby’s, maar of dat helpt… Vaak zie je die stoeltjes te koop staan op de Dubaise variant van Marktplaats.
Natuurlijk zijn er wel wetten rondom het vervoer van kinderen in auto’s, maar die worden niet nageleefd. Gelukkig worden de wetten –en de boetes- aangescherpt. Ook voert de overheid campagne om ouders bewust te maken van de gevaren waaraan ze hun kind blootstellen. Hopelijk helpt het iets; al wordt er maar één leven mee gered.
Abonneren op:
Posts (Atom)