Mini-UN op school

In Sophies klas was deze week een heuse mini-UN. De Unit of Inquiry (zeg maar thema) van dit trimester was ‘de overheid’. Ze leerden veel over democratie, regeringen enzovoort.

Ook moesten de kinderen een poster maken over een land, met algemene informatie maar ook informatie over de regering. En ze moesten een speech schrijven: als zij over 20 jaar de ‘baas’ van het land zouden zijn, wat zouden ze dan veranderen en welke problemen oplossen.

Die speech hielden ze, compleet met microfoon en spreekgestoelte, voor de kinderen in de klas én ouders. Eh, pardon, voor de andere leden van de United Nations en toeschouwers.

En toen was de sinas op

Nu het steeds warmer wordt, geven we de tuinman regelmatig water of een blikje cola. Afgelopen weekend vroeg huisgenoot 1 aan de tuinman of hij iets drinken wilde. Water, cola, sinas? Ja, graag. Niet een heel duidelijk antwoord, dus liep huisgenoot 1 (in dit soort situaties niet zo ervaren) met een flesje water, een blikje cola en een blikje sinas naar de jongen met het idee dat hij dan kon kiezen. Attent, toch?

De in dit soort situaties wat meer ervaren huisgenoot 2 zei even later dat de tuinman zeker cola wilde. Ja, hij had cola gekregen. En water. En ook sinas. Hij had niet begrepen dat hij kon kiezen (uitleg minder ervaren huisgenoot 1). Of hij deed alsof hij het niet begreep (uitleg meer ervaren huisgenoot 2), dat kan natuurlijk ook. Dus even later zagen we de jongen in zijn groene overall de tuin uitlopen, met één hand drinkend uit het flesje water en de andere hand vol met blikjes frisdrank.

Uiteraard gunnen we het hem meer dan van harte. Het is heet en we zijn blij dat hij elke dag ons gras water komt geven. En we moesten er ook om lachen. Ook al belt hij nu elke dag aan voor een blikje cola. Maar het geeft wel de verschillen weer in... cultuur, zeg maar. En het was jammer dat huisgenoot 1 ‘s avonds zin had in een glaasje sinas. Maar helaas, het laatste blikje sinas had de tuinman meegenomen.

Afscheid...

De komende weken gaan we vaak afscheid nemen. Nee, wij gaan nog niet terug naar Nederland. Maar wél verschillende gezinnen die we kennen, al dan niet vrijwillig.

Sophie loopt deze laatste weken voor de zomervakantie verschillende afscheidsfeestjes af, tussen de verjaardagsfeestjes door van kinderen die in de héél lange vakantie (10 weken) jarig zijn en vantevoren hun verjaardag willen vieren. Een van Sophies beste vriendinnen gaat terug naar Nederland en een andere terug naar Duitsland. En dan gaan er ook nog een paar meisjes uit haar klas naar andere scholen. Of weten nog niet of ze na de zomervakantie terug komen op school.

Volgende week is er een pizza party in de klas, als een soort afscheidsfeestje voor de kinderen waarvan de juf weet dat ze weggaan. Het is namelijk elk jaar na de zomer weer afwachten welke kinderen daadwerkelijk komen opdagen.
Dubai staat niet voor niets bekend als een vluchtige samenleving.

Vader van honderd kinderen

In het Emiraat Ajman woont een man die maar liefst 90 kinderen heeft, en hij wil voor zijn dood het magische aantal van 100 halen. De 63-jarige vader treedt binnenkort voor de 19e keer in het huwelijk.

Volgens de islamitische wet (sharia) mag een man met vier vrouwen tegelijk getrouwd zijn. Maar wat er met de resterende 15 vrouwen is gebeurd, is niet helemaal duidelijk. Het lijkt zeer onwaarschijnlijk dat deze man een Arabische versie van koning Blauwbaard is. Of zou hij de houder zijn van het wereldrecord scheiden?

De kersverse vader -de laatste aanwinst is twee maanden geleden geboren- moet een boek erbij pakken voor de namen van zijn kinderen, die kent hij niet allemaal uit zijn hoofd. En deze supervader is niet alleen kinderrijk, maar ook financieel gezien rijk. Maar met zoveel (klein)kinderen hoeft hij zich sowieso niet druk te maken over zijn pensioen of de vraag waar hij moet wonen als hij oud is!

Ban op baggy broeken

Dat je in Dubai moet opletten hoe je je kleedt, dat weten de meeste mensen wel. Niet te bloot, te kort, te strak… In winkelcentra hangen borden met daarop het verzoek de schouders en knieën te bedekken. Dat geldt overigens voor zowel mannen als vrouwen.

Maar nu gaat de politie ook letten op vrouwen die zich te mannelijk kleden. Wijde, 'baggy' broeken, kort haar, mannelijke horloges, mannengeurtjes… Je kleden of gedragen als een ‘boyah’ is voortaan strafbaar en valt in dezelfde categorie als travestie. Mannen die zich als vrouwen kleden en vice versa, dat mag niet volgens de Islam. Daarom zal het met name gelden voor moslima’s en zullen westerlingen waarschijnlijk wel met rust gelaten worden.
Nu is het zo dat veel ‘boyat’ (meervoud van 'boyah') een abaya (wijde jurk) over hun ‘mannelijke’ kleren dragen. Dus hoe de politie dat gaat controleren…

Maak het rijtje af

Het afgelopen half jaar hadden we al eens geel water in huis -vanwege een roestend metalen watertankje-, te veel water -veroorzaakt door diverse lekkages-, dus het was hoog tijd voor… geen water.

Er kwam woensdag geen druppel water meer uit de kranen. Nou ja, uit de keukenkraan liep nog een zielig straaltje. Dan ga je eerst, voor je de (waardeloze) onderhoudsdienst maar weer eens belt, op onderzoek uit. Anders dan in Nederland stroomt in Dubai het water niet rechtstreeks de huizen binnen, maar komt eerst in een twee meter hoge watertank (die overigens wél van plastic is). In ons vorige huis was die tank ondergronds, maar in dit huis bovengronds. Dat heeft als voordeel dat je erin kunt kijken. Eén blik in de tank leerde ons dat de tank vrijwel leeg was. Eén blik in de tank leerde ons ook dat we niet voor niets nooit water uit de kraan drinken. Een ander voordeel van een bovengrondse watertank is dat je het snel merkt als de tank overstroomt door een niet-werkend filter of niet-sluitend dopje. Een torenhoge waterrekening bracht ons in ons vorige huis daarvan op de hoogte.

Nadat gedraai aan hendels en gedruk op knopjes geen soelaas bracht, belden we toch maar de onderhoudsdienst. Twee uur later kwam het verlossende telefoontje: we moesten de Dewa bellen, dat is het water- en elektriciteitsbedrijf. Twintig minuten later kwamen we thuis en stroomde het water rijkelijk de tank in. Of de Dewa-mensen in die tussentijd geweest zijn? Geen idee. Want een half uur later ging de bel en stond een Dewa-team op de stoep. En de volgende dag weer.

Huh, alweer? Een van de mannen wees nog ter verduidelijking op het embleem op zijn shirt, “Dewa! Dewa!” roepend. Ja, dat hadden we wel begrepen (het grote logo op de auto was een subtiele hint). Vervolgens leg je dan uit dat het probleem, geen water, gisteren al is opgelost. En dat we geen lekkage hebben. Echt niet. En nee, dat ze dat niet hoeven te checken.

Maar goed, de Dewa komt wel snel als je een probleem hebt en ze weten waar ze mee bezig zijn. En we hadden weer water!

Een cheeta op straat

De wetgeving rond het houden en verzorgen van dieren is hier in de Emiraten wat – hoe zullen we het eens zeggen- minder streng dan in landen als Nederland. Het invoeren en houden van bedreigde diersoorten is natuurlijk verboden. Maar een leeuw als huisdier? Moet kunnen. Of wat dacht je van een schattig tijgertje? Het moet allemaal wel via erkende handelaars en het kost wat, maar dan heb je ook wat. Zolang de grote kat nog klein is tenminste, want daarna kan 'ie natuurlijk niet meer in huis. Wordt een béétje gevaarlijk voor de kids.

Foto: de jonge cheeta uit Abu Dhabi

De keerzijde van deze ‘vrijheid’ is dat er af en toe wilde dieren ontsnappen en rondlopen in de bebouwde kom. Zo werden de inwoners van Abu Dhabi van de week opgeschrikt door een jonge cheeta, die grommend rondliep in de straten van de hoofdstad. Het arme beest had een gebroken pootje, maar is nu in een opvangcentrum voor wilde dieren en maakt het gelukkig goed.

Foto: tijgerpup hangend uit een autoraam, een paar jaar geleden gezien bij Mall of the Emirates